Ένας καθηγητής Χημείας, με καριέρα πρέσβη της Ελλάδας στην Ιταλία ο οποίος κατοικούσε στην Μπολόνια αλλά και στον Προυσό Ευρυτανίας έμελλε να αλλάξει την εικόνα του κόσμου για τις γεύσεις που μπορεί να παράγουμε στην περιοχή μας.

Λέμε «περιοχή μας» γιατί κι εδώ στο Αγρίνιο νιώθουμε τον Προυσό σαν ένα δικό μας τόπο, άσε που πολλοί έχουν και καταγωγή από εκείνα τα μέρη. Σε κάθε περίπτωση, άπαντες ήταν περήφανοι που η οικογένεια Στρεμμένου έστησε μια πρότυπη αλλαντοποιία σε ένα μέρος που δεν το φανταζόταν κανείς, μετά από τα αλλεπάλληλα κύματα εσωτερικής μετανάστευσης που ερήμωσαν τα χωριά μας.

Δεν είναι λίγο να κυκλοφορείς στο εξωτερικό και να βλέπεις προσούτο εξαιρετικό και ονομαστής ποιότητας να συναγωνίζεται τα αντίστοιχα ιταλικά. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.

Ο άνθρωπος συνδύασε την αγάπη για τον τόπο του(ήθελε να ολοκληρώσει την ζωή του στα μέρη από όπου καταγόταν, κάτω από τον έναστρο ουρανό τους)με ένα όραμα που θα μπορούσε να γίνε πράξη, όχι με κάτι υπερβατικό και αόριστο.

Είχε δηλώσει στον Ευρυτανικό Παλμό, μεταξύ άλλων ότι ελπίζει «να καταφέρει το τόπος να γίνει προαγωγός της ιστορικής παρακαταθήκης και της επιστημονικής γνώσης, γιατί μπορεί. Είναι ένας τόπος με ιστορία μακραίωνη και βρίσκεται σε ένα σημείο κομβικό γεωγραφικά. Θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο αν μπορούσαμε με προγράμματα να συνδέσουμε και να ‘‘χρησιμοποιήσουμε’’ τα κοντινά Πανεπιστήμια Λαμίας, Αγρινίου και Πατρών σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Ονειρεύομαι το Κατσάμπειο Οικοτροφείο, να γίνεται ένα σύγχρονο Summer School (Καλοκαιρινό Σχολείο) και να λειτουργεί προάγοντας την επιστήμη και αναβιώνοντας το πρότυπο της Αρχαίας Αιτωλίας»!
Να μην ξεχάσουμε: ο Χρήστος Στρεμμένος πήγε σχολείο στο Αγρίνιο και άφησε σήμερα την τελευταία πνοή του στην ίδια(κι απαράλλαχτη) πόλη μας, στο Ιπποκράτειο Ίδρυμα. Αλλά κάπως έτσι αλλάζουν τα πράγματα.

Όχι μόνο από τα νιάτα που αγωνίζονται, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά κι από ανθρώπους κατασταλαγμένους που έχουν ιδέες και, ναι, επιχειρούν.

agriniopress.gr