Ένα σύνολο δράσεων για τις ημέρες των Χριστουγέννων οργάνωσε η γνωστή Αγρινιώτισσα συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Αριάδνη Δάντε (κατά κόσμο Ευτυχία Σαμαρτζοπάνου) κατά το τριήμερο 14 – 16 Δεκεμβρίου με σκοπό την ενίσχυση των δράσεων σωματείων και οργανισμών που στηρίζουν τα παιδιά. Η Χρύσα Σπαή μίλησε μαζί της για τις δράσεις αυτές.
Καλώς ήλθες, Αριάδνη, στο Αγρίνιο, πως αισθάνεσαι που είσαι εδώ;
Αισθάνομαι μαγικά και εντελώς παραμυθένια! Έρχονται Χριστούγεννα και νομίζω ότι μας ταιριάζει το πνεύμα των Χριστουγέννων, μας ταιριάζει η μαγεία του παραμυθιού.
Ένα από τα έργα σου είναι γραμμένο για τα Χριστούγεννα;
Τα χριστουγεννιάτικα έργα μου είναι δύο. Το πρώτο βιβλιοπαιδί είναι «Η Ανάσσα του Πάγου», που πλέον είναι έξι χρονών και αποτελεί ένα αφηγηματικό κείμενο. Το δεύτερο είναι «Η Ανάσσα των Χριστουγέννων» και αποτελεί το θεατρικό σενάριο του αφηγηματικού κειμένου. Γράφτηκε λίγο μετά την έκδοση του πρώτου χριστουγεννιάτικου παραμυθιού, για να μπορέσει να υποστηρίξει σχολικές παραστάσεις. Οπότε, έχω δύο χριστουγεννιάτικα έργα.
Μίλησέ μας για την συμμετοχή σου στις εκδηλώσεις του Δήμου Αγρινίου «Παραμύθι από ζάχαρη»;
Μετά από επικοινωνία με την κυρία Χριστίνα Μπαλάσκα από τον Δήμο Αγρινίου, εντάξαμε ορισμένες από τις δράσεις μου στο «Παραμύθι από ζάχαρη» για να μεταδώσουμε από κοινού στον κόσμο ωραία μηνύματα αγάπης, καλοσύνης, πίστης και ελπίδας. Φέτος, μέσα από το παραμύθι της Ανάσσας του Πάγου, προσπαθήσαμε με τις Εκδόσεις Τσιπούπολη να ενώσουμε σωματεία και οργανισμούς που στηρίζουν τον άνθρωπο, που στηρίζουν το παιδί, που στηρίζουν τις οικογένειες. Έτσι, παρόλο που έγραψα το συγκεκριμένο παραμύθι για τα παιδιά του σπιτιού του Χαμόγελου του Παιδιού στην Τέμενη Αιγίου, μετά από τη γνωριμία με την κα Έλενα Παπαγιάννη, που είναι η μία εκ των δύο εκπροσώπων της «ΦΛΟΓΑΣ» στο Αγρίνιο κι έπειτα από τη στενή συνεργασία που έχω όλα αυτά τα χρόνια με την ΕΛΕΠΑΠ και τους εκπαιδευτικούς του 17ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου, τόλμησα να προκαλέσω και να προσκαλέσω τους μαθητές του 17ου Δημ. Σχολείου Αγρινίου να ανεβάσουμε τη θεατρική απόδοση της «Ανάσσας του Πάγου», την «Ανάσσα των Χριστουγέννων» και να κάνουμε μια γιορτή για τα παιδιά της πρώιμης παρέμβασης της ΕΛΕΠΑΠ. Η συνδρομή της αγαπημένης εκπαιδευτικού Ελένης Μάντζιου ήταν καταλυτική, αφού κατάφερε να εφαρμόσει όλες τις σκηνοθετικές μου οδηγίες με το παραπάνω. Σημαντική, ωστόσο, ήταν και η συνεργασία με τις εκπαιδευτικούς και τη Διεύθυνση του Σχολείου, που χωρίς αυτές δε θα υπήρχε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τελικά, αντί για μια γιορτή δρομολογήθηκαν δύο γιορτές: μια ανοιχτή γιορτή για τους γονείς των μαθητών και το κοινό και μία γιορτή αποκλειστικά για τα γενναία παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ.
Το απόγευμα της Τετάρτης 14 Δεκεμβρίου οι μαθητές της Α’ τάξης του 17ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου ντύθηκαν χιόνια, ξωτικά, νεράιδες, αφηγητές, τάρανδοι, ταχυδρόμοι, Άγιοι Βασίληδες και πραγματοποίησαν μια πανέμορφη γιορτή στην Παλιά Λαχαναγορά. Το πρωί της ίδιας ημέρας είχε προηγηθεί η γενική πρόβα στην τάξη του σχολείου. Είχα τη χαρά να την παρακολουθήσω συντροφιά με την κα Παπαγιάννη, αλλά και τα νήπια του 11ου Νηπιαγωγείου Αγρινίου. Η επίσκεψη των νηπίων ήταν μια δράση που στηρίζει την ομαλή ένταξη των μικρών παιδιών και ομολογώ πως τα νήπια ήταν οι καλύτεροι και οι πιο ήσυχοι θεατές του κόσμου! Μετά την πρόβα των παιδιών, επισκεφθήκαμε με την κα Παπαγιάννη συνολικά τρεις τάξεις του Δημοτικού, αναφέραμε στους μαθητές τον σκοπό της Φλόγας. Οι μαθητές δημιούργησαν δεκάδες τυμπανάκια χαράς στέλνοντας ευχές σε όλα τα παιδιά που νοσούν και νοσηλεύονται μεγάλα χρονικά διαστήματα στο νοσοκομείο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί η καμπάνια ενσυναίσθησης που έχουμε ξεκινήσει με τις Εκδόσεις Τσιπούπολη για να ευαισθητοποιήσουμε του μαθητές για να συναισθάνονται τα παιδιά που νοσούν από καρκίνο, αλλά και όλα τα παιδιά με αναπηρία. Σε κάθε σταθμό μου δωρίζουμε σε όλους τους μαθητές τα μολύβια τυμπανάκια της χαράς, που έρχονται από το «Ροβανιέμι» και μου τα έχουν δώσει τα «ξωτικά» για να τα προσφέρω στα παιδιά.
Σύμφωνα με τη φιλοσοφία μας, τα ξωτικά του Άι Βασίλη ακούνε τον απαλό χτύπο των τυμπάνων και πραγματοποιούν τις ευχές των παιδιών. Έτσι, σε κάθε σταθμό ζητώ από τα παιδάκια να πραγματοποιήσουν από την καρδιά τους την ευχή: «Όλου του κόσμου τα παιδιά να είναι πάντοτε γερά.». Επιπλέον, το μολύβι ως αντικείμενο είναι για μένα από μόνο του μαγικό. Καταφέρνει να σβήσει άμεσα τα λάθη των ανθρώπων.
Αξίζει να αναφερθεί επίσης, πως η Διεύθυνση του 17ου Δημοτικού Σχολείου σε συνεργασία με τις εκπαιδευτικούς των τάξεων και τους γονείς των μαθητών αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια δωρεά και να στηρίξουν και οικονομικά τη Φλόγα.
Κλείνοντας την παρένθεση για τη γενική πρόβα των παιδιών και την καμπάνια ενημέρωσης για τη Φλόγα και την ΕΛΕΠΑΠ, καταθέτω δημόσια τόσο την προσωπική μου συγκίνηση ως θεατρική συγγραφέας του έργου, όσο και του κοινού που παραβρέθηκε στην ανοιχτή εκδήλωση για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών μαθητών του 17ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου. Τα παιδιά ήταν απολαυστικά. Ιδιαίτερα όμορφη ήταν και η παρουσία των μαθητών του Εικαστικού Εργαστηρίου, όπου οι μικροί ζωγράφοι έκαναν το μάθημά τους, εμπνεύστηκαν από τους ήρωες του παραμυθιού και φιλοτέχνησαν τα έργα τους κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ήταν μια ξεχωριστή συνεργασία με την υπεύθυνη του Εργαστηρίου, κυρία Μαρία Μαχαλιώτη και την ευχαριστώ θερμά για τη συμμετοχή τους στη γιορτή μας.
Κάτι που δεν πρέπει να παραλείψω είναι η εκπληκτική συνεργασία με τους γονείς των παιδιών και η ενεργοποίηση όλης της οικογένειας. Οι γονείς ανέλαβαν να ράψουν οι ίδιοι τα κοστούμια της παράστασης, να δημιουργήσουν τα γράμματα που κουβαλάνε οι ταχυδρόμοι, καθώς και διάφορα άλλα στοιχεία του σκηνικού. Συνεπώς, ήταν μια προσπάθεια όπου δεν συμμετείχαν μόνο τα παιδιά και η δασκάλα τους, αλλά και οι οικογένειες τους. Επιπλέον, στην παλιά λαχαναγορά είχα και μια κρυφή βοηθό, τη νηπιαγωγό του 23ου Νηπιαγωγείου Αγρινίου, κυρία Αντωνία Στελιανού, την περσινή «δασκάλα» των μαθητών της Α’ Δημοτικού. Η κα Στελιανού συνέδραμε τα μέγιστα στο σκηνικό, μιας και μας παραχώρησε ένα γιγάντιο εορταστικό φόντο, αλλά αποτέλεσε και η ίδια πρωταγωνίστρια της παράστασης λαμβάνοντας τον ρόλο της χιονονιφάδας της βασίλισσας Ανάσσας. Οι παρευρισκόμενοι στην εκδήλωση της Λαχαναγοράς σημείωσαν ότι είχαν καιρό να απολαύσουν μια τόσο χαρούμενη παράσταση και δήλωσαν ότι πραγματικά τέτοιες εκδηλώσεις τους είχαν λείψει και τους θύμισαν την κανονικότητα πριν από την πανδημία του κορονοϊού. Ομολογώ πως όλοι ζήσαμε το παραμύθι και περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Τα παιδιά κατάφεραν να παίξουν τον ρόλο τους με μαεστρία, αλλά και ταυτόχρονα να ζωντανέψουν και ένα κουκλοθέατρο, μιας και όλα τους κρατούσαν όλους τους κουκλοήρωες του παραμυθιού. Κυριολεκτικά, ζωντανέψαν μπροστά στους γονείς τους και στο κοινό ένα παραμύθι με δύο τρόπους.
Με τα πρωτάκια πρωταγωνιστές, αλλά και με τα παιδιά του άλλου τμήματος της Α’ Δημοτικού μεταβήκαμε την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στις εγκαταστάσεις της ΕΛΕΠΑΠ. Μετά από την ξενάγησή των παιδιών στον χώρο, οι μικροί ηθοποιοί έδωσαν μια εξαιρετική παράσταση για τα γενναία παιδιά της πρώιμης παρέμβασης και τους θεραπευτές τους. Εκτός από την παράσταση, οι μαθητές τραγούδησαν με τα παιδάκια της ΕΛΕΠΑΠ και χόρεψαν μαζί τους. Έτσι τα παιδιά έπαιξαν και αφηγήθηκαν το χριστουγεννιάτικο παραμύθι μου για τα παιδιά. Μετά το τέλος της γιορτής μας περίμενε και μια γλυκιά έκπληξη, ευγενική χορηγία από το Κτήμα Πυθάρι. Τα παιδάκια μας λάτρεψαν τα γλυκά του Γιώργου Λάμπρη και τον ευχαριστώ από καρδιάς που βρέθηκε κοντά στα παιδιά με τον πιο εύγεστο τρόπο.
Πιστεύω πως ήταν μία από τις καλύτερες παραγωγές που έχω συμμετάσχει. Τα παιδιά με συγκινούν πάντα. Ούτως ή άλλως, σε μια παραμυθένια παράσταση αν υπάρχει ένα καλό σκηνικό και μικρά παιδιά και τίποτα να μην λεχθεί από το παιδί, το παιδί φαντάζει παραμύθι από μόνο του. Όμως ήταν τόσο καλοί οι μικροί πρωταγωνιστές στην ερμηνεία τους, που πραγματικά τους απολαύσαμε. Κι επειδή και τα ίδια τα παιδιά αγάπησαν τους ήρωες μου, η συγγραφική μου ιδιότητα με πλημμύρισε απέραντη χαρά, θετική ενέργεια και υπερηφάνεια.
Μια άλλη δράση που συμπεριλήφθηκε στο «Παραμύθι από ζάχαρη» ήταν η επίσκεψη στο Δημοτικό Σχολείο Αγγελοκάστρου, που πραγματοποιήθηκε το πρωινό της Πέμπτης 15 Δεκεμβρίου και η συνάντηση έκπληξη με τα νήπια του Νηπιαγωγείου Αγγελοκάστρου. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου Αγρινίου εντάχθηκε και η επίσκεψη στα δύο τμήματα του Εικαστικού Εργαστηρίου το ίδιο απόγευμα.
Εκτός από τις δράσεις του «Παραμυθιού από ζάχαρη», την Πέμπτη, το παραμύθι της Ανάσσας του Πάγου επισκέφτηκε το Δημοτικό Σχολείο Δοκιμίου και το 23ο Νηπιαγωγείο Αγρινίου. Στα δύο δημοτικά σχολεία και στο Νηπιαγωγείο Αγγελοκάστρου πραγματοποίησα ένα ξεχωριστό μάθημα δημιουργικής γραφής και δημιουργήσαμε τυμπανάκια για τα παιδιά της Φλόγας, ενώ στο 23ο Νηπιαγωγείο Αγρινίου είχα τη χαρά να νανουρίσω τα νήπια του Ολοήμερου Νηπιαγωγείου με την αφήγηση της Ανάσσας των Χριστουγέννων. Οι μαθητές του Δοκιμίου ζωγράφισαν και έφτιαξαν πάρα πολλές κάρτες, τις οποίες παρέδωσα στην κα Παπαγιάννη για να φτάσουν στα χεράκια των παιδιών που βρίσκονται στο Νοσοκομείο, στην Αθήνα.
Εκτός από τις εκδηλώσεις στο Αγρίνιο, το βράδυ της Παρασκευής 16 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε η θεατρική απόδοση της Ανάσσας του Πάγου από το 3ο Νηπιαγωγείο Ναυπάκτου σε μια υπερπαραγωγή όπως μόνο η νηπιαγωγός των παιδιών Ελένη Δημητρέλλου ξέρει να οργανώνει, ενώ ακολουθεί αφήγηση σε δύο νηπιαγωγεία στα Τρίκαλα, στον Άγιο Στέφανο Αττικής και στο Αίγιο.
Υπάρχουν και άλλες εκδηλώσεις που έχετε προγραμματίσει για το νέο έτος;
Ναι. Κάθε μήνα έρχομαι στο Αγρίνιο, γιατί έχω το project με το σεντούκι του παππού στο Αγγελόκαστρο. Εκεί, συναντιέμαι με παιδιά διαφόρων ηλικιών από το Δημοτικό Σχολείο στο Μουσείο Ιστορίας Εκπαίδευσης και εκπαιδεύω τα νέα παιδιά που θέλουν να γίνουν youtubers. Αφού το επιθυμούν ας γίνουν, αλλά να το κάνουν με τον σωστό τρόπο. Να μάθουν να μεταδίδουν τις ιστορίες με τον σωστό τρόπο. Δουλεύουμε όμορφα τόσο με παιδιά από το Δημοτικό Σχολείου Αγγελοκάστρου, αλλά και παιδιά από το Αγρίνιο που ταξιδεύουν για χάρη του project. Στα πλαίσια των διδακτορικών μου σπουδών, ένα Σάββατο του μήνα, για δύο ώρες, βρισκόμαστε με τα παιδιά στο Μουσείο και προσπαθούμε να κάνουμε ένα πολύ ενδιαφέρον και καινοτόμο έργο: να μάθουν τα παιδιά να επικοινωνούν σωστά την πληροφορία, να επικοινωνούν σωστά την Ελληνική γλώσσα, να μεταφέρουν πολύ σωστές ειδήσεις και να μην αρκούνται στη μετριότητα..
Κάτι που θέλω να τονίσω είναι ότι βρίσκομαι στη διάθεση κάθε εκπαιδευτικού που θέλει να παρουσιάσει κάποια από τις δράσεις μου ή να συνεργαστούμε από κοινού και να κάνουμε κάτι, όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Θέλουμε να μας πεις τα μηνύματα που πήρες από τα παιδιά αλλά και τα μηνύματα που θες να δώσεις στον κόσμο για τις ημέρες;
Η αλήθεια είναι ότι στις δράσεις που κάναμε απαίτησα τις ευχές των συμμετεχόντων. Τα παιδιά ευχήθηκαν: Να είναι όλα τα παιδιά καλά, να είναι ευτυχισμένα, να γυρίσουν στο σπίτι τους, να ξαναγυρίσουν στο σχολείο τους και έστειλαν μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης.
Στις Εκδόσεις Τσιπούπολη προσπαθούμε πραγματικά να εμφυσήσουμε στα παιδιά την ενσυναίσθηση, να φορέσουν τα παπούτσια του άλλου, να σκεφθούν αν ήταν ο αδερφός τους, ο φίλος τους στο Νοσοκομείο για πολύ καιρό πως θα νοιώθανε, τι θα θέλανε, πως θα ήταν αν ήταν στην θέση ενός άλλου παιδιού, πως θα ένοιωθαν αν ήταν πολύ καιρό μακριά από το σχολείο, γιατί πολλές φορές τα παιδιά δεν αγαπάνε το σχολείο και μπορεί να γκρινιάζουνε. Κι όπως είπε η κα Παπαγιάννη: «Όταν περνάς για μήνες ή/και χρόνια στο Νοσοκομείο, το τάμπλετ δεν είναι αρκετό, ο υπολογιστής δεν είναι αρκετός, ένα βιβλίο δεν σου φτάνει για συντροφιά. Θες τον άνθρωπο, το παιδί, τον συνάνθρωπο.».
Πιστεύω πως τα παιδιά κατάλαβαν πως η αρρώστια είναι κάτι το απροσδόκητο. Μπαίνει στη ζωή μας χωρίς να την έχουμε προγραμματίσει και καλούμαστε από την μια στιγμή στην άλλη να βρεθούμε στο πλάι του παιδιού μας, του γονιού μας, του συντρόφου μας, του φίλου μας. Είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, γιατί πολλές φορές δεν μπορούμε ούτε καν να εισέλθουμε σε κάποια νοσοκομεία. Ξαναέρχονται στον νου μου τα λόγια της κυρίας Παπαγιάννη: «Δεν μπορούμε να επισκεφθούμε τα παιδιά που νοσούν, γιατί μπορεί να τους μεταφέρουμε μικρόβια, και τότε τι γίνεται; πως μπορούμε να πάμε; Μπορούμε να πάμε μέσα από μια ευχή. Μπορεί να πάμε μέσα από ένα βίντεο, που στην τελική κοστίζει λίγο από το χρόνο μας.».
Είναι τόσο σπουδαίο όλο αυτό, γιατί όλοι κάποιοι στιγμή στη ζωή μας έχουμε βρεθεί σε αυτή την θέση και ίσως εμείς οι μεγάλοι να το καταλαβαίνουμε πιο εύκολα, γιατί έχουμε πονέσει, έχουμε γεννήσει παιδιά, έχουμε ανησυχήσει για τους δικούς μας, όμως εμείς πρέπει να δώσουμε το καλό παράδειγμα και στα μικρά παιδιά. Πρέπει να τα καθοδηγήσουμε με τον τρόπο μας, να τα βάλουμε σε μια θέση όπου θα σκέφτονται τον άλλον. Γιατί τα παιδιά είναι οι αυριανοί πολίτες. Αν δεν τους μεταφέρουμε αυτά τα μηνύματα τώρα που είναι μικροί, να σκέφτονται τον διπλανό τους, να τον συμπονούν και να του πουν ένα καλό λόγο, όταν μεγαλώσουν θα είναι αργά. Έχουμε χρέος να γεννήσουμε την καλοσύνη στα παιδιά και να την πολλαπλασιάσουμε. Δυστυχώς, στη ζωή μας υπάρχει η κακοσύνη, η ατυχία, η κακία, υπάρχει η τύχη, το απροσδόκητο, αλλά υπάρχει και αυτό που μπορούμε να κτίσουμε εμείς οι ίδιοι. Τι επιλέγουμε λοιπόν; Επιλέγουμε στην χαρά και στην ηρεμία να δημιουργούμε χαρές και γλέντια. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να δίνουμε. Δεν επιλέγουμε το κακό και την ατυχία, απλά την αντιμετωπίζουμε με θάρρος και με σθένος. Οπότε όλες αυτές τις μέρες δεν έχω σταματήσει καθόλου. Δε θέλω να κουραστώ, δε θέλω να αρρωστήσω. Ειλικρινά, θέλω να ταξιδέψω όσο περισσότερο μπορώ στις καρδιές των παιδιών με διάφορες δράσεις, για να μπορέσουμε να μεταδώσουμε όλα αυτά τα μηνύματα.
Εύχομαι πραγματικά η βασίλισσα Ανάσσα του Πάγου να φυσήξει την πιο γλυκιά, την πιο ζεστή της πνοή, να στηρίξει τους γονείς και τα παιδιά της «ΦΛΟΓΑΣ», που είναι μακριά από τα σχολεία, μακριά από το κανονικό τους περιβάλλον για πολλούς μήνες και να επαναφέρει την κανονικότητα. Ευελπιστώ με τα τυμπανάκια μας να διδάξουμε στα παιδιά τη συμπόνοια, την αγάπη και την καλή πράξη. Όσο για τα γενναία παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ θέλουμε να γίνουν σύντομα καλά και όλου του κόσμου τα παιδιά ποτέ να μην πονάνε και κανένας άνθρωπος να μην υποφέρει.
Κι ας μην ξεχνούν τα παιδιά πως όταν σηκώνουν το τυμπανάκι τους και το στριφογυρίζουν με τα χεράκια τους, το ακούνε σίγουρα τα ξωτικά και τότε πρέπει οι αγνές τους ψυχές να πραγματοποιούν τις ευχές τους. Οπότε ας ευχηθούμε για τα παιδιά και ας προσευχηθούμε για την υγεία όλων μας.
Καλά Χριστούγεννα με υγεία, αγάπη και Χαμόγελα στα Παιδιά.
