Το μειλίχιο χαμόγελο, η αβρότητα των τρόπων, η ευγένεια και η ευθύτητα του χαρακτήρα ήταν τα στοιχεία που με έκαναν να ξεχωρίσω αυτήν τη συνάδελφο από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα.
Πιστή η Βασιλική στην ενημέρωση, δεν κρατούσε ποτέ την πληροφορία για να έχει την «αποκλειστικότητα», αλλά ήταν πάντα πρόθυμη να τη μοιραστεί με τους συναδέλφους ώστε η είδηση να διαδοθεί. Αλλωστε το περιβάλλον δεν ήταν ένα τυχαίο ρεπορτάζ για εκείνη.
Το ζούσε, το αγαπούσε, το πίστευε. Τα δύο δημοσιογραφικά βραβεία που απέσπασε για τη στήλη της ECOVOICE στην «Athens Voice» το αποδεικνύουν.
Η είδηση της υποψηφιότητάς της για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με εξέπληξε, ο χώρος όμως όχι.
Η Βασιλική Γραμματικογιάννη δεν θα μπορούσε να είναι πουθενά αλλού παρά στους Πράσινους-Αλληλεγγύη που με συνέπεια παλεύουν για τις θέσεις τους.
Το γεγονός ότι η αναγγελία της υποψηφιότητάς της στα social media ενθουσίασε τους ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην προστασία του περιβάλλοντος είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι η Βασιλική Γραμματικογιάννη χαίρει εκτίμησης στον χώρο της οικολογίας – και όχι μόνο.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω το σχόλιο της Χριστιάνας Πειρασμάκη από την περιβαλλοντική οργάνωση ECOCITY.
Εγραψε λοιπόν η κ. Πειρασμάκη: «Για την περιβαλλοντική σου ενσυναίσθηση διακρίθηκες με ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ. Για την κοινωνική σου ευαισθησία εύχομαι η επιβράβευση να είναι η εκλογή σου στα έδρανα της Ευρωβουλής και μαζί η δική μας ελπίδα για ευθυκρισία στις αποφάσεις που αφορούν όλους μας, τώρα και στο μέλλον. Πολύ καλή σου επιτυχία!»
Να ξεκινήσω, Βασιλική, τη συνέντευξή μας από αυτό το σχόλιο της κ. Πειρασμάκη στο FB;
Ο ενθουσιασμός, τα μηνύματα και η αγάπη των φίλων μου, γνωστών και «αγνώστων», ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικά. Μόνο και μόνο γι' αυτό άξιζε η υποψηφιότητα!
Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω ότι επέλεξες σοφά: το μήνυμα της Χριστιάνας Πειρασμάκη έχει πολλαπλές αναγνώσεις.
Την ανθρώπινη πλευρά, την αναγνώριση της αρθρογραφίας για το περιβάλλον με την τιμητική διάκριση που μου έκανε το ECOCITY –και οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου– και, τέλος, το σημαντικότερο όλων, την υπενθύμιση της μεγάλης ευθύνης που αναλαμβάνω.
Πώς προέκυψε η ενασχόληση με την πολιτική;
Η Ευρώπη βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο φασισμός, ο εξτρεμισμός, ο αυταρχισμός, η εσωστρέφεια και ο ευρωσκεπτικισμός είναι φαινόμενα που διαρκώς αυξάνονται.
Οι άνθρωποι, καθώς βλέπουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται και τη ζωή τους να μη βελτιώνεται, γίνονται επιρρεπείς στον ρατσισμό και στην ξενοφοβία.
Ακόμη και οι πιο εξελιγμένες κοινωνίες, όπως αυτή της Μεγάλης Βρετανίας, βυθίζονται σε μια παράξενη, αυτοκαταστροφική κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά η κλιματική αλλαγή και οι περιβαλλοντικές πιέσεις θα αδυνατίζουν ακόμη περισσότερο την ευρωπαϊκή κοινωνία.
Οι Ευρωπαίοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια εντελώς καινούργια κατάσταση που δεν μπορούμε να τη χειριστούμε με τα παλιά εργαλεία και κυρίως με τον παλιό τρόπο σκέψης.
Πιστεύω ότι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι να θέσουμε τα σημαντικά πανανθρώπινα ερωτήματα στην κοινωνία μας και να τα απαντήσουμε με πραγματική ειλικρίνεια.
Μόνον τότε θα μπορέσουμε να συνδέσουμε την οικονομία με την κοινωνία και το υγιές περιβάλλον. Μόνον τότε θα μπορέσουμε να φτιάξουμε αληθινά ευημερούσες κοινωνίες.
Η αδυναμία, λοιπόν, της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη να δει το μέλλον ξεκομμένο από τις κακές πρακτικές του παρελθόντος είναι που δημιουργεί αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Χωρίς να το καταλαβαίνουν προκαλούν τη στροφή της κοινωνίας στo παρελθόν, στην εσωστρέφεια και τελικά στην καταστροφή. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος της υποψηφιότητάς μου.
Ποια είναι τα ερωτήματα που πιστεύεις ότι πρέπει να απαντηθούν;
Κατ’ αρχάς ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε. Από το Brexit μέχρι τις εκλογές σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, όπου αναδείχτηκαν δυνάμεις αντίθετες με το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, θέτουν ξανά το ερώτημα της ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Το ερώτημα της ευρωπαϊκής ιδέας. Η πλαστή ευημερία έκρυβε παγίδες, τελικά, για την Ευρώπη. Γεμίσαμε τις τσέπες μας και αδειάσαμε τις ψυχές μας, γεμίσαμε τα σπίτια μας και τις ντουλάπες μας και εξαντλήσαμε τον πλανήτη μας.
Τώρα που μείναμε με άδειες τσέπες, έχουμε φοβηθεί και ο φόβος μάς οδηγεί σε ακρότητες. Τις τσέπες μας δεν πρόκειται να τις ξαναγεμίσουμε με τους όρους του παρελθόντος.
Για να μη γυρίσουμε λοιπόν σε σκοτεινές εποχές, θα πρέπει να γεμίσουμε τις ψυχές μας. Και αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνο αν δουλέψουμε πάνω σε αυτές τις ερωτήσεις.
Πάνω στις ευρωπαϊκές αξίες που, αν το σκεφτείτε, είναι και πανανθρώπινες αξίες. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να γεμίσουμε το εσωτερικό μας κενό και να αναζητήσουμε τις λύσεις.
Αυτό που με άλλα λόγια λέμε, είναι να αναρωτηθούμε τι Ευρώπη θέλουμε. Τι πρέπει να κρατήσουμε και τι πρέπει να αφήσουμε.
Αυτή είναι η επανάσταση που έχουμε να κάνουμε. Να χτίσουμε, όχι να γκρεμίσουμε.
Αν απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, τότε θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια νέα οικονομία βασισμένη πάνω στη σοφία της φύσης (κυκλική οικονομία) και όχι πάνω στην ανθρώπινη αλαζονεία και ματαιοδοξία.
Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια υγιή κοινωνία. Μια υγιή Ευρώπη.
Πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό; Δεν είναι λίγο οραματικό;
Οχι, δεν είναι οραματικό. Είναι πραγματικό. Απλώς είμαστε εγκλωβισμένοι και δεν μπορούμε να το δούμε. Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που προανέφερα είναι μια συνεχής διαδικασία αναζήτησης, αυτοβελτίωσης και αυτοεξέλιξης.
Είναι μια διαδικασία καθημερινού αγώνα, καθημερινής μάχης. Του κάθε Ευρωπαίου ξεχωριστά και όλων μαζί. Ενας αγώνας με σκοπό, ένας αγώνας για μια Ευρώπη που αφορά τους λαούς, ένας αγώνας για τον άνθρωπο και την ευτυχία του.
Αντίθετα αυτό που υπόσχεται ο λαϊκισμός είναι η καταστροφή. Το έχουμε δει και στο παρελθόν. Οι ψεύτικες υποσχέσεις έφεραν τον φασισμό, τον πόλεμο και την καταστροφή.
Αρα, το να αναζητήσουμε νόημα στη ζωή μας και να παλέψουμε γι' αυτό δεν είναι οραματικό, δεν είναι ανέφικτο. Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.
Αλλωστε, αν είναι να διαλέξουμε ανάμεσα στο όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης και τον εφιάλτη του φασισμού, ας διαλέξουμε το όνειρο.
efsyn.gr
