Στα Αμπέλια και στα γύρω χωριά της περιοχής ( Πεντάκορφο , Κυπάρισσος, Άγιος Βλάσης) αναβιώνουν κάποια παλιά έθιμα της αποκριάς.

« Το ψήσιμο των αυγών»

Το βράδυ της Κυριακής των αποκριών τα μέλη της οικογένειας συγκεντρώνονται στο πατρικό σπίτι , τρώνε και πίνουν. Μετά το φαγητό , όπως συνηθιζόταν και τα χρόνια των παππούδων μας , η νοικοκυρά του σπιτιού βάζει στην στάχτη στο τζάκι αυγά ( τόσα αυγά όσα είναι τα μέλη της οικογένειας) , ονοματίζει το κάθε αυγό και τα αφήνει να ψηθούν( περίπου 15 λεπτά). Κατά τη διάρκεια του ψησίματος κάποιο αυγό μπορεί να ιδρώσει . Αυτό σημαίνει ότι το πρόσωπο στο οποίο ανήκει το αυγό θα είναι γερό. Κάποιο αυγό μπορεί να σκάσει και αυτό σημαίνει ότι το άτομο στο οποίο ανήκει είναι νευρικό.

« Ο χάσκας»

Παλιότερα ,την Κυριακή της αποκριάς μετά το φαγοπότι έπαιζαν τον «χάσκα». Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «χάσκω» που σημαίνει ανοίγω υπερβολικά το στόμα μου. Είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι που παιζόταν από όλη την οικογένεια. Μικροί και μεγάλοι κάθονταν σταυροπόδι γύρω από τον «σουφρά» ( χαμηλό στρογγυλό τραπέζι με ξύλινες τάβλες που στηρίζονται σε τρία ποδαράκια και το έβαζαν μπροστά από τη γωνιά ).Ο νοικοκύρης λοιπόν έδενε στην άκρη του πλάστη ,που ανοίγουμε τα φύλλα για την πίτα, μια κερωμένη κλωστή που στην άκρη της είχε δεμένο ένα βρασμένο αυγό χωρίς τα τσόφλια.
Ο πλάστης συμβολίζει τον θεό που έπλασε τον άνθρωπο και η κλωστή το νήμα της ζωής. Όλοι λοιπόν κάθονταν με τα χέρια πίσω από την πλάτη τους και περίμεναν τη σειρά τους. Τότε ο αρχηγός του σπιτιού περνούσε μπροστά από τον καθένα ,από τον μικρότερο στον μεγαλύτερο, κρατώντας τον πλάστη με το αυγό που κρεμόταν και αυτός περίμενε να το χάψει. Αφού κάποιος κατάφερνε να χάψει το αυγό, έβαζαν φωτιά στην κερωμένη κλωστή . Όση ώρα η κλωστή καιγόταν ,αυτοί μετρούσαν. Ο αριθμός συμβόλιζε τα χρόνια που θα ζούσε ο νοικοκύρης. Αν η κλωστή καιγόταν ολόκληρη ,η χρονιά θα ήταν ευτυχισμένη. Ήταν δηλαδή για τους παλιότερους ένας καλός οιωνός. Τέλος, τα τσόφλια των αυγών του χάσκα τα έριχναν κρυφά στις εξώπορτες της γειτονιάς για να φύγουν οι ενοχλητικοί ψύλλοι από το σπίτι τους και να πάνε στους γείτονες.

« Οι μπούλες»

Το βράδυ της τυρινής αποκριάς τα παιδιά , οι έφηβοι και αρκετοί μεγάλοι ντύνονταν μπούλες και πήγαιναν στα σπίτια του χωριού. Δεν φορούσαν αποκριάτικες στολές όπως σήμερα , αλλά παλιά ρούχα που έβρισκαν στις ντουλάπες, στις κασέλες και στα μπαούλα της γιαγιάς. Έβαζαν ρούχα ξεχασμένα για να μην τα γνωρίζει ο κόσμος .Φορούσαν και ένα μαντήλι με το οποίο κάλυπταν το πρόσωπό τους ή ένα καλσόν για να μην αναγνωρίζουν οι άλλοι το πρόσωπό τους. Στα σπίτια που πήγαιναν χόρευαν , έκαναν αστεία πειράγματα , γελούσαν. Όταν έφευγαν τους κερνούσαν γλυκίσματα.