Απαντήσεις, όμως, δεν παίρνουν οι ελαιοπαραγωγοί.

Εύλογο ερώτημα Νο1: για το ελαιόλαδο είναι σε εξέλιξη η διαδικασία υποβολής αιτήσεων για την πενιχρή κορωνοενίσχυση, για τις Καλαμών έχει ήδη ολοκληρωθεί. Οι παραγωγοί των άλλων ποικιλιών, δεν επλήγησαν; Η χοντρέλα, η κορωνέϊκη, η κουτσουρελιά…δεν είναι ελιές και αυτές;

Εύλογο ερώτημα Νο2: γιατί πρέπει ένα λάθος να το διορθώνουμε με ένα δεύτερο, ακόμη μεγαλύτερο λάθος; Πόσο λογικό είναι να εξαιρούνται, ξαφνικά, οι καλαμών και εκεί που μέχρι προχθές όσοι είχαν διευκρινίσει την ποικιλία να ήταν οι κερδισμένοι και πλέον να γίνονται (δικαίως) οι παραπονούμενοι;

Εύλογο ερώτημα Νο3: υπάρχει κάποια ποικιλία που δεν είναι «διπλής κατεύθυνσης»; Δηλαδή, οι καλαμών πάνε όλες στο εμπόριο; Δεν βγαίνει λαδάκι αν τη στύψουμε;

Εύλογο ερώτημα Νο4: προς τι αυτός ο διαχωρισμός; Η πανδημία επηρέασε όλους τους παραγωγούς. Στο ίδιο καζάνι βράζουν οι άνθρωποι, τα ίδια προβλήματα έχουν να αντιμετωπίσουν, την ίδια φτώχεια να διαχειριστούν.

Εύλογο ερώτημα Νο5: με κλειστή την εστίαση σε όλο τον κόσμο, με την υπερπαραγωγή που υπάρχει και με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην παγκόσμια πλέον αγορά, είναι αρκετό το να πει η Ευρώπη ότι «θα δώσουμε και του χρόνου κορωνοεπίδομα»; Ακόμη δεν πήραν το φετινό οι παραγωγοί. Αλλά, …άντε και να το πάρουν. Και να πάρουν, όσοι πάρουν, τα ψίχουλα που θα τους δώσουν, θα σωθεί ο κλάδος;

Εύλογο ερώτημα Νο6: τελικά, η ελιά είναι «προϊόν σημαία» για τη χώρα μας ή όχι; Κι αν είναι, γιατί στηρίζονται άμεσα (και σωστά θα πω εγώ) με de minimis οι ανθοπαραγωγοί, για παράδειγμα, και όχι ένα «εθνικό προϊόν», όπως είναι η ελιά ή και η φέτα;

Εύλογο ερώτημα Νο7: έχουμε καταλάβει πόσο οριακές είναι οι καταστάσεις και ποια η σημασία του να παραμείνει ο κόσμος στην πρωτογενή παραγωγή …ή προσποιούμαστε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται γύρω μας;