Η ζήλια σκοτώνει την αγάπη. Γιατί ζηλεύω; Από που προέρχεται η ζήλια; Μπορεί ο άνθρωπος να δαμάσει τη ζήλια αυτό το μεγάλο και καταστροφικό πάθος; Ποια είναι τα αποτελέσματα της ζήλιας; Τι χρειάζεται να κάνει κάποιος για να νικήσει τη ζήλια του; Η ζήλια είναι ένα αρνητικό συναίσθημα του ανθρώπου, που κάποιες φορές είναι απλό, κάποιες φορές είναι παθολογικό και κάποιες φορές γίνεται τοξικό σε σημείο ο άνθρωπος να μεταπηδά από την ζήλια στον φθόνο. Η ζήλια και ο φθόνος είναι ένα μικρόβιο που φωλιάζει στην καρδιά του ανθρώπου και του στερεί τη χαρά. Η ζήλια είναι δηλητήριο της αγάπης και γι’ αυτό η ζήλια σκοτώνει την αγάπη.
Ο άνθρωπος ζηλεύει, διότι υστερεί απέναντι σε κάποιον άλλον, διότι ο άλλος έχει κάτι το οποίο δεν έχω εγώ ή ο άλλος είναι καλύτερος από εμένα και ο εγωισμός δεν αφήνει να δεχθεί ότι κάποιος άλλος είναι ανώτερος. Ο ζηλιάρης άνθρωπος δεν αγαπάει στην πραγματικότητα κανέναν εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν ανέχεται να βλέπει την ευτυχία και την πρόοδο των άλλων, δεν χαίρεται με τη χαρά του άλλου και ζει στην πραγματικότητα μέσα στη δυστυχία και στην κατάθλιψη. Αυτό γίνεται διότι ο άνθρωπος που ζηλεύει δίνει αξία στα ανθρώπινα και γήινα υλικά αγαθά. Από την ζήλια και τον φθόνο γεννιούνται 5 αμαρτήματα: Πρώτο και χειρότερο είναι ο φόνος. Όπως είδαμε και στο σημερινό βίντεο της Παλαιάς Διαθήκης, όπου ο βασιλιάς Σαούλ προσπαθούσε να βρει ευκαιρία να σκοτώσει τον Δαυίδ. Τελικά δεν τα κατάφερε, αλλά όμως αυτοκτόνησε ο ίδιος. Δεύτερο είναι η καταλαλιά, δηλαδή να κατηγορείς και να κακολογείς τον άλλον. Τρίτο είναι η κατάκριση, δηλαδή να κρίνεις και να καταδικάζεις κάποιον. Τέταρτο είναι η χαιρεκακία, δηλαδή η χαρά για τις συμφορές του άλλου και πέμπτο η κατάθλιψη που έχει ο άνθρωπος όταν ζηλεύει, διότι δεν μπορεί να αποκτήσει ή να γίνει σαν τον άλλον. Με ποιο τρόπο θα μπορέσει ο άνθρωπος να αποφύγει την αρρώστια αυτή του φθόνου και της ζήλιας ή αν υπάρχει να την θεραπεύσει; Πρώτον και πολύ σημαντικό να αντιληφθεί και να δεχθεί το αμάρτημά του αυτό. Η αναγνώρισή του, η ομολογία του και η εξομολόγηση στον Πνευματικό χωρίς δικαιολογίες. Δεύτερον να ζητήσει την βοήθεια του Θεού στην προσευχή του, τρίτο να σταματήσει να θεωρεί ως σπουδαία τα ανθρώπινα και γήινα πράγματα. Τέταρτο να αποκτήσει αγάπη αληθινή και όχι ψεύτικη. Πέμπτο να συγχαίρει τους άλλους για τις επιτυχίες που έχουν και να τους βοηθά στις δυσκολίες τους.
