Στις 13 Μαΐου (πριν από δύο μήνες!!!) η ΔΗ.ΠΑ.Κ Οδοντιάτρων Αγρινίου με κάλεσμα προς τον πρόεδρο του Συλλόγου, ζήτησε την διεξαγωγή της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης, η οποία είχε αναβληθεί λόγω της πανδημίας. Παράλληλα πρότεινε προς αποφυγή συγχρωτισμού, αυτή να διεξαχθεί στην αίθουσα της πρώην Τράπεζας της Ελλάδος (Δημοτικών Συμβουλίων) ή στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου, λαμβάνοντας πάντα και τα κατάλληλα μέτρα.
Τα «ναι μεν, αλλά…» και «θα δούμε τον άλλο μήνα…», αποτέλεσαν ουσιαστικά αρνητική απάντηση, του προέδρου. Είναι όχι μόνο καθαρά «προσχηματική» απάντηση αλλά αποτελεί και πρόκληση απέναντι στους συναδέλφους, που κληθήκαμε μετά την αναστολή λειτουργίας των ιατρείων μας, να δουλεύουμε σε συνθήκες πρωτόγνωρες.
Ο πρόεδρος και η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Οδοντιατρικού Συλλόγου, υπηρετώντας τους σχεδιασμούς της ΝΔ, βάζουν πλάτη αξιοποιώντας το σιωπητήριο που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση, που λέει ότι σε έκτακτες συνθήκες, όπως αυτή της πανδημίας (και όχι μόνο…), ο αγώνας και η διεκδίκηση πρέπει να «κάνουν διάλειµµα». Άλλωστε σε όλο το διάστημα της πανδημίας έλαμψαν με την απουσία τους παρασταίνοντας τον «αντίλαλο» της Ομοσπονδίας, που και αυτή έχει προ πολλού «κατεβάσει ρολά».
Είναι η ίδια η παράταξη (Ενιαία Κίνηση Οδοντιάτρων), της πλειοψηφίας του Δ.Σ. που αρνείται να προχωρήσει άμεσα στη συνέλευση του Συλλόγου, οδηγώντας την σε διαδικασία-παρωδία!!! Επικαλούνται «νομιμότητα» (από ποιόν, αν όχι απ’ την κυβέρνησή τους;) γυρεύοντας μέχρι και την άδεια της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας. Έρχεται με λίγα λόγια η σειρά τους να λιβανίσουν και την κυβέρνηση της Ν.Δ. και την Ομοσπονδία…
Η ΔΗΠΑΚ τονίζει, ότι η όποια απάντηση είναι έωλη, αφού ήδη έχουν αρθεί οι περιορισμοί στο σύνολο σχεδόν των δραστηριοτήτων, όπως η εστίαση, η εκπαίδευση, οι μετακινήσεις, ο τουρισμός, όπου ο συνωστισμός είναι πιο μεγάλος σε σχέση με αυτόν που θα γινόταν με τη Συνέλευση και οι εργαζόμενοι κάθε κλάδου, υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί, αυτοαπασχολούμενοι, προσαρμόζοντας τη δράση τους µε βάση τις οδηγίες των επιστημόνων, προχωράνε σε συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, διεκδικούν, παίρνουν αποφάσεις, αξιοποιούν κάθε μορφή αγώνα.
Και ενώ η ανησυχία εντείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο από την επιτάχυνση και την αύξηση κρουσμάτων του κορονοϊού σε πολλές χώρες, η κυβέρνηση για τις «ανάγκες της αγοράς», κάνει κουρελόχαρτο κάθε υγειονομικό πρωτόκολλο και μέτρο προστασίας, με όλα τα ενδεχόμενα «ανοιχτά» για δεύτερο γύρο πανδημίας…
Κάθε μέρα που περνάει, τα αυξανόμενα «εισαγόμενα» κρούσματα του κορονοϊού και η ολοένα μεγαλύτερη διασπορά τους σε περιοχές της χώρας, εντείνουν την ανησυχία του λαού, την στιγμή που οι δημόσιες μονάδες Υγείας παραμένουν σε οριακή κατάσταση και υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε έναν μεγάλο αριθμό εισαγόμενων κρουσμάτων λόγω τουρισμού.
Η ΔΗΠΑΚ θυμίζει σε όλους τους συναδέλφους, ότι σε όλο το προηγούμενο διάστημα οι κραυγές αγωνίας των υγειονομικών, και οι αγωνιστικές παρεμβάσεις μέσα από τα σωματεία, τις Ενώσεις τους και τις επιτροπές αγώνα, δείχνουν ότι μεγαλύτερη εμπιστοσύνη πρέπει να έχουμε στην ίδια μας την πάλη, παρά στην κυβέρνηση, στο υπουργείο Υγείας και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Άλλωστε, βλέποντας κανείς την τραγική κατάσταση που επικρατεί από τις ελλείψεις σε όλο το σύστημα Υγείας, εύκολα μπορεί να φανταστεί, πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν υπήρχαν έστω αυτές οι εστίες αντίστασης εδώ και χρόνια στο χώρο. Οι μόνοι που μπορούν να δίνουν «ψήφο εμπιστοσύνης» στην κυβέρνηση από το χώρο της Υγείας, είναι οι κλινικάρχες, τα ιδιωτικά κέντρα που πουλούν υπηρεσίες στον ΕΟΠΥΥ και οι φαρμακοβιομήχανοι που θησαυρίζουν από τις ελλείψεις, για τις οποίες φρόντισαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
Τι εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε σε μια κυβέρνηση, βλέποντας τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις της, το εξόφθαλμο πια «μαγείρεμα» των επιστημονικών δεδομένων, για να έρθουν αυτά στα μέτρα της θωράκισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας;
Τι εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε σε μια Ομοσπονδία, που κατόπιν εορτής θυμήθηκε να παραδεχτεί τους «ετεροχρονισμένους χειρισμούς της» (δηλαδή την απουσία της), στην περίοδο της πανδημίας;
Tο «κάτι πρέπει να γίνει», που όλο και περισσότεροι εκφράζουμε σήμερα, δεν βρίσκεται πουθενά άλλου εκτός από τους μαζικούς και μαχητικούς αγώνες μέσα από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Οι επιτυχημένες κινητοποιήσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από δεκάδες σωματεία και άλλους μαζικούς φορείς, που αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για κλάδους και χώρους δουλειάς, δείχνουν και το δρόμο για το επόμενο διάστημα.
Φανερώνουν το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στις αγωνίες των εργαζομένων και στον εργατοπατερισμό, που και αυτές τις κρίσιμες μέρες στάθηκε στο «ύψος» του, προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες του στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
· Καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις !!!
· Καμιά εμπιστοσύνη στις συνδικαλιστικές τους ηγεσίες !!!
· Καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που μας φορτώνουν τη νέα κρίση …
sinidisi.gr
