Τελικά, δεν ήταν τόσο φοβερό και τρομερό!

Και εκεί που κοντεύαμε να ξεχάσουμε τι εστί δακοκτονία, ήρθε ο Νεκτάριος Φαρμάκης να δηλώσει ότι υπάρχει Περιφέρεια (και σ’ αυτή η Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας), υπάρχουν οι υπηρεσίες, υπάρχει και η ουσιαστική βούληση για τα στοιχειώδη τουλάχιστον και για τα αυτονόητα.

Τελικά, δεν είναι τόσο φοβερό και τρομερό. Όχι όταν θέλει κανείς να στηρίξει την παραγωγή, όταν θέλει να κάνει τη δουλειά του. Όταν θέλει, …όταν ξέρει και μπορεί.

• Η είδηση, λοιπόν, είναι ότι θα γίνουν οι δολωματικοί ψεκασμοί. Είδηση που άμεσα αφορά μερικές (πολλές) χιλιάδες παραγωγών. Η δεύτερη εξίσου σημαντική είδηση είναι ότι οι ψεκασμοί θα γίνουν έγκαιρα. Στα μέσα Ιουλίου, δηλαδή. Όχι στα μέσα Σεπτεμβρίου, να περνά μπροστά το συνεργείο να ρίχνει το δηλητήριο και από πίσω ο παραγωγός να μαζεύει τον καρπό και να κερνάει καρκίνο.

Δυστυχώς, ακόμη και αυτά τα τόσο απλά πραγματάκια, που στον αυτόματο πιλότο έπρεπε να έχουν μπει και κανείς να μην ασχολείται, ήταν ζητούμενο τα προηγούμενα χρόνια.

Όπως και μια σειρά από άλλες καταστάσεις, που, επιτέλους, βλέπουμε κάτι να γίνεται. «Όλα από την αρχή». Κάτι ήξεραν όταν το έλεγαν. Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

Το δύσκολο είναι να κάνεις το πρώτο βήμα. Αν το πάρεις απόφαση και ξεκινήσεις, αργά ή γρήγορα, έστω και με κανένα στραβοπάτημα καμιά φορά (στο πρόγραμμα είναι κι αυτό), θα την κάνεις τη διαδρομή.

Είναι αυτό που λέμε «να μπει το νερό στ’ αυλάκι». Και μιας και το’ φερε η κουβέντα, αυτό το νερό στ’ αυλάκι ούτε υγρός χρυσός να ήταν. Κάθε φορά βρέχει εκατομμύρια για τους ΤΟΕΒ, που, υπό τον κίνδυνο της ολικής κατάρρευσης της παραγωγής, πέφτει το παραδάκι.

Έχουν, λοιπόν, έναν (έναν ακόμη) ολόκληρο χρόνο μπροστά τους, να δουν τώρα τι θα κάνουν με τα φωτοβολταϊκά, λύση που, έστω και με καθυστέρηση μιας δεκαετίας, αποδέχθηκαν ως την πλέον πρόσφορη.