Χρηματοδότηση για την επισκευή των γεφυριών του Αιτωλικού και της Τουρλίδας – Όλες οι γέφυρες της περιοχής θα ενταχθούν σε ειδικό μητρώο ώστε να υπάρχει άμεση εποπτεία και δυνατότητα παρέμβασης – Τι δηλώνει στη «Σ» ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας Λίνος Μπλέτσας

Γεμάτες από γέφυρες και γεφύρια που λόγω παλαιότητας μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε «παγίδες» είναι ολόκληρη η Ελλάδα, αλλά και η Αιτωλοακαρνανία, σύμφωνα με έρευνα – μελέτη της διαΝΕΟσις.

Ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας Λίνος Μπλέτσας μιλώντας στη «Σ» τόνισε ότι οι γέφυρες που κατασκευάστηκαν μέχρι το 1993 στερούνται αντισεισμικής θωράκισης, ενώ όσες έχουν κατασκευαστεί πριν το 1980 στερούνται αξιόπιστων προδιαγραφών καθώς δεν είχαν κατασκευαστεί για τόσο μεγάλα βάρη που δέχονται!

«Υπάρχει ανάγκη δημιουργίας μητρώου όλων των δημόσιων έργων, όπως και των γεφυρών, ώστε να υπάρχει άμεσα δυνατότητα ελέγχου και παρέμβασης όπου κρίνεται, δεδομένου πως οι συντηρήσεις στις γέφυρες ανά την Ελλάδα είναι περιορισμένες» σημείωσε ο κ. Μπλέτσας, συμπληρώνοντας πως: «το υπουργείο έχει στα σκαριά τη δημιουργία του μητρώου αυτού, κάτι που ισχύει και για την Αιτωλοακαρνανία και φυσικά η δημιουργία του και μόνο κινείται προς την θετική κατεύθυνση».

Όπως υπογράμμισε ο κ. Μπλέτσας: «ήδη έχει γίνει συζήτηση στο υπουργείο για τα γεφύρια του Αιτωλικού, και της Τουρλίδας και έχει αποφασιστεί η χρηματοδότηση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας για την συντήρησή τους. Συνεπώς είναι θέμα χρόνου να ξεκινήσουν οι παρεμβάσεις εκεί. Για όλες τις γέφυρες της Αιτωλοακαρνανίας ισχύει ότι ακριβώς και για τις γέφυρες της υπόλοιπης Ελλάδας. Όσες δηλαδή κατασκευάστηκαν μέχρι το 1993 στερούνται αντισεισμικής θωράκισης, ενώ όσες έχουν κατασκευαστεί πριν το 1980 στερούνται αξιόπιστων προδιαγραφών. Ωστόσο, καμία από τις γέφυρες της περιοχής, δεν εγκυμονεί σοβαρό κίνδυνο που μπορεί να στοιχίσει ανθρώπινες ζωές, αλλά θα ενταχθούν όλες στο μητρώο για να ελεγχθούν».

Ειδική αναφορά έκανε ο κ. Μπλέτσας στη γέφυρα της Αβόρανης λέγοντας: «ως ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας είχαμε αποστείλει έγγραφο στις αρμόδιες υπηρεσίες με σκοπό να ελεγχθεί λόγω της υποβάθμισης του πυθμένα με αποτέλεσμα τα θεμέλια να είναι ορατά. Η Τεχνική Υπηρεσία προχώρησε στον έλεγχο και αποφάνθηκε πως δεν υπάρχει κίνδυνος, αλλά επισήμανε πως καλό θα ήταν να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις για την διαχείριση των φερτών υλικών της Ερμίτσας». Παράλληλα ο κ. Μπλέτσας ξεκαθάρισε πως η γέφυρα της Ερμίτσας στο Παναιτώλιο, επί της Ε.Ο. Αντιρρίου – Ιωαννίνων, δεν διατρέχει κίνδυνο.

Αναλυτικά η μελέτη της διαΝΕΟσις

«Ανοχύρωτες» είναι οι γέφυρες που κατασκευάστηκαν έως το 1982, καθώς μελετήθηκαν με άλλους κανονισμούς και για πολύ χαμηλότερα από τα σημερινά κυκλοφοριακά φορτία, ενώ ακόμα και  εκείνες που σχεδιάστηκαν έως το 1993 θεωρούνται πλέον τεχνολογικά ξεπερασμένες. Μελέτη της διαΝΕΟσις για τις γέφυρες στην Ελλάδα αναδεικνύει την ανάγκη αξιολόγησης των οδικών και σιδηροδρομικών γεφυρών της χώρας, τη θέσπιση ορίων φορτίων και ταχύτητας σε όσες είναι δομικά ξεπερασμένες και τη δρομολόγηση ενός προγράμματος συντήρησης, αρχής γενομένης από τις πιο «κρίσιμες» περιπτώσεις.

Η μελέτη «Γέφυρες και Υποδομές στην Ελλάδα – Πώς θα σώσουμε τον δομικό μας πλούτο», που παρουσιάζει σήμερα η «Κ», συντάχθηκε από τετραμελή ομάδα ειδικών επιστημόνων (Αργύρης Πλέσιας, Γεώργιος Σεκαράς, Όλγα Μαρκογιαννάκη, Βασίλειος Μπαρδάκης) και προσεγγίζει το ζήτημα της αξιολόγησης και συντήρησης των (κατά υπολογισμούς) 17.000 μικρών ή μεγάλων γεφυρών του εθνικού και επαρχιακού οδικού, καθώς και του σιδηροδρομικού δικτύου.

Ένα πρώτο βασικό ζήτημα είναι οι προδιαγραφές με τις οποίες οι γέφυρες κατασκευάστηκαν. Όπως αναφέρει η μελέτη, το 1961 «μεταφέρθηκαν» στη χώρα μας οι γερμανικοί κανονισμοί, ενώ η νομοθεσία «συντονίστηκε» με τον αντισεισμικό κανονισμό το 1985. Το 1990 και το 1993 η νομοθεσία ανανεώθηκε, ενώ από το 2006 ξεκίνησε σταδιακά η ενσωμάτωση των νέων ευρωπαϊκών προτύπων («ευρωκώδικες»). «Συνοψίζοντας, οι γέφυρες που μελετήθηκαν πριν από το 1982 πιθανότατα υπολογίστηκαν για αρκετά χαμηλότερα φορτία, ενώ αυτές που σχεδιάστηκαν πριν από το 1961 δεν είχαν σαφές κανονιστικό πλαίσιο. Οι αντισεισμικές προβλέψεις πριν από το 1985 ήταν τουλάχιστον φτωχές, ενώ ακόμη και οι συστάσεις του 1993 θεωρούνται πλέον τεχνολογικά ξεπερασμένες», αναφέρεται στη μελέτη. «Πρακτικά, οι γέφυρες που μελετήθηκαν πριν από το 1982 και παρουσιάζουν μη σεισμικές βλάβες ή φθορές ή αυξημένα φορτία λειτουργίας θα έπρεπε ήδη να αναβαθμίζονται. Ακόμα και οι πιο σύγχρονες γέφυρες, που μελετήθηκαν μετά το 1982 αλλά πριν από το 1993 και παρουσιάζουν σεισμικές βλάβες ή αυξημένα φορτία λειτουργίας θα έπρεπε να ελέγχονται ή να παρακολουθούνται τακτικότερα από τις νέες κατασκευές», σημειώνεται.

Ενώ, «οι παλαιότεροι κανονισμοί δεν είχαν ιδιαίτερες προβλέψεις για την επίδειξη ανθεκτικότητας σε διάρκεια, η αντισεισμική τεχνολογία δεν είχε αναπτυχθεί, οι κακοτεχνίες λόγω έλλειψης προδιαγραφών και εξειδικευμένων συνεργείων ήταν αρκετές, με αποτέλεσμα όλα αυτά να συντελέσουν στη σταδιακή ανάδειξη λειτουργικών ανεπαρκειών έως και προβλημάτων δομικής ακεραιότητας».

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι η γήρανση των υποδομών αυτών και, φυσικά, η απουσία συντήρησης. «Οι κύριοι οδικοί άξονες της χώρας που κατασκευάστηκαν στις δεκαετίες 1950 έως 1980 έχουν μια μέση ηλικία περίπου 50 ετών και οδεύουν προς το τέλος της θεωρητικής ζωής τους, ελλείψει των κατάλληλων μέτρων συντήρησης ή αναβάθμισης. Προβλήματα γήρανσης (μη ανθεκτικότητας σε διάρκεια) αντιμετωπίζουν και οι γέφυρες που βρίσκονται εγκατεστημένες στο λοιπό επαρχιακό, περιφερειακό και εθνικό οδικό δίκτυο». Η συντήρηση των γεφυρών κατά κανόνα δεν είναι συστηματική (με την εξαίρεση των μεγάλων αυτοκινητόδρομων), αλλά σχετίζεται με κάποιο πρόβλημα ή συμβάν.

Κώστας Χονδρός – Εφημερίδα «Συνείδηση»

sinidisi.gr