Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας

Η Ομάδα Πεζοπορίας-ορειβασίας Κοιλάδας Αχελώου, «περιπλανήθηκε εξερευνητικά» σε δύσβατα και άγνωστα μονοπάτια στην Καλάνα και στην ανατολική προέκτασή της, την κορυφή Αντρώνης, με σκοπό την μελλοντική τους σήμανση και καταγραφή τους σε ειδικούς ορειβατικούς χάρτες, ώστε να γίνουν προσιτά σε ομάδες και να μπορούν να ακολουθηθούν με ασφάλεια.

Το Σάββατο το πρωί, 17η Αυγούστου η Ομάδα πεζοπορίας μετά από την συνάντηση με ορειβάτες που ήρθαν από μακρυά και ένα σύντομο «meeting» στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι,«το σπίτι του Θανάση» στον Εμπεσό, (βάση της Πολιτιστικής Ομάδας & της ομάδας πεζοπορίας, με χώρους φιλοξενείας ορειβατών που έρχονται να γνωρίσουν τον τόπο), ξεκίνησε την «εξόρμηση» σε τρία «μέτωπα».

Το πρώτο σκέλος της πεζοπορίας στην κορυφογραμμή της Καλάνας είχε ήδη ολοκληρωθεί την προηγούμενη ημέρα, την Παρασκευή 16η Αυγούστου, από μικρή ομάδα εργασίας, με επικεφαλής τον έμπειρο ορειβάτη Χριστόφορο Καραγιώργο, ο οποίος είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ορειβατικού συλλόγου Κορίνθου και έχει καταγωγή από το Χαλκιόπουλο του Δήμου Αμφιλοχίας.

Το δεύτερο κομμάτι περιλάμβανε εξερεύνηση δυνατοτήτων μέσα από την επί τόπου φωτογραφική και βιντεοσκοπική καταγραφή, για επεξεργασία και χάραξη ασφαλούς μονοπατιού προς το δύσκολο στην προσέγγιση «ερημοκλήσι» των Αγίων Ταξιαρχών που υπάγεται στην κοινότητα Τρικλίνου Αμφιλοχίας.

Αφήνοντας τα αυτοκίνητα στον χωματόδρομο, στα 2,5 χιλιόμετρα από το Παλιό Χαλκιόπουλο, η ομάδα περπάτησε μέσα από βατό μονοπάτι κάτω από θεόρατα πανύψηλα έλατα, μέχρι την άκρη ενός μικρού πλατώματος στην ανατολική πλαγιά του βουνού, (διάσελο μεταξύ Καλάνας και Αντρώνη).

Από εκεί με μεγάλη προσοχή κατέβηκαν όλοι την απότομο κρημνώδη πλαγιά για 50 μέτρα. Σε κάποια σημεία υπάρχουν τσιμεντένια σκαλοπάτια, η πρώτη διαπίστωση είναι ότι πρέπει να κατασκευαστούν 150 νέα σκαλοπάτια και τα ανάλογα πλατώματα, περίπου 5-6 από πέτρα και τσιμέντο. Ακόμη πρέπει να τοποθετηθεί συρματόσχοινο/κουπαστή δίπλα στα σκαλοπάτια για να κρατιούνται οι επισκέπτες ειδικά στην κάθοδο.

Η μέρα ήταν καλοκαιρινή και ο μόνος κίνδυνος για γλιστρήματα ήταν από τα ξερά φύλλα των δένδρων στο μονοπάτι, αλλά τις υγρές-βροχερές ημέρες του χειμώνα και ειδικά στις 8 Νοέμβρη στην γιορτή των Αγίων Ταξιαρχών που έρχονται προσκυνητές όλων των ηλικιών, χρειάζεται μεγάλη προσοχή για ασφαλή κατάβαση. (φέτος πέφτει Παρασκευή).

Φθάνοντας σε ένα σημείο το μονοπάτι προχωράει σε μια γωνία που κάνει το βουνό, γκρεμός πάνω και κάτω, και συνεχίζει σε κόχη του βράχου για περίπου 60 μέτρα.

(Το μονοπάτι, διάδρομος πάνω στον γκρεμνό, είναι όπως και στο φαράγγι του Βίκου στην Ήπειρο, μετά το Μονοδένδρι).

Και εδώ σ’ αυτό το σημείο η φυσική αυτή «φωλιά» πάνω στον βράχο χρησίμεψε ποιος ξέρει για πόσες χιλιάδες χρόνια σαν ακραίο καταφύγιο κυνηγημένων ανθρώπων και ζώων…

Το σίγουρο που ξέρομε είναι ότι χρησιμοποιήθηκε κατά την Τουρκοκρατία για την σωτηρία των κατατρεγμένων προγόνων μας από την οργή των πασάδων, ειδικά την περίοδο του Αλή Πασά.

OΠουκεβίλ, Γάλλος φιλέλληνας περιηγητής που από το 1805 έως το 1815 ήταν πρόξενος της χώρας του (απ’ τον μεγάλο Ναπολέοντα) στην αυλή του Αλή Πασά στα Γιάννενα.

Είχε «μπουγιορτί» (boiurdid’ AliPacha- Προσταγή του υψηλοτάτου Βεζήρ Αλή Πασάς προς εσάς Ντερβέντζιδες-Μπουλουκμπασάδες και άλλοι εδικοί μου άνθρωποι να ξεύρετε ότι διαβαίνει και περνά ‘ς το μανσούπι μου και να είναι απείραχθος από καθ’ ένα. Χωρίς άλλο. Εγώ Αλή Πασάς),υπογεγραμμένο από τον Αλή, να «διαβαίνει» ελεύθερα σε όλη του την επικράτεια, έτσι περιηγήθηκε και τον Ορεινό Βάλτο και κατέγραψε πλήθος πληροφοριών για την περιοχή, τους κατοίκους και για την ιστορία του τόπου.

Εδώ αντιγράφω αυτά που έγραψε για τους κατατρεγμένους προγόνους μας πριν το 21.

VOYAGE DE LA GRECE – LIVRE X – CHAPITRE III – Paracheloide Acarnanienne.- Route depuis Arta jusqu’au gue de l’ Achelous.- Agraide, on canton de Valtos.

(Ελεύθερη μετάφραση του γράφωντος, στο τέλος το αρχικό κείμενο στα Γαλλικά)

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΒΙΒΛΙΟ 10 – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ – Ακαρνανική Παραχελωίτιδα-πορεία από την Άρτα ως το πέρασμα του Αχελώου – Αγραΐδα η περιφέρεια Βάλτου.

Σελίδα 497 της δεύτερης έκδοσης στο Παρίσι το 1826

……..Των χωριών Σύντεκνο και Βαλμάδα, στο όρος Φρυσίας η Αμβρυσσος, τους κατοίκους τους εξόντωσε ο Γιουσούφ Αράπης αξιωματούχος του Αλή Πασά το 1806, γιατί είχαν κρυφές επαφές με την Ρωσία, που πάντα ήταν μάστιγα για τους Έλληνες. Από εκείνη την εποχή η Αγραΐδα, έχει μόνο 1915 άτομα ορθόδοξους Χριστιανούς, γιατί όσοι δεν σφάχτηκαν πουλήθηκαν σκλάβοι…

Η Καλάνα με τα δάση και τις σπηλιές της και ο Αντρώνης με το κρυφό μονοπάτι-«πέρασμα» των Αγίων Ταξιαρχών, λειτούργησαν σαν αποκλείστρες τα δύσκολα χρόνια, καταφύγια για άμαχα γυναικόπαιδα και λαβωμένους ήρωες αγωνιστές.

Τέτοιον ιστορικό τόπο, και σωτήριο για το Έθνος των Ελλήνων, αν τον είχαν «ξένοι» θα τον είχαν στολίδι και καμάρι τους και θα ήταν τόπος προσκυνήματος, γιατί για 400 χρόνια λειτούργησε σαν μια «μήτρα» της γενιάς των Ελλήνων.

Η ομάδα προσκύνησε στο μικρό ερημοκλήσι και άναψε κερί (μόνο για όσο χρόνο παρέμεινε εκεί) και αφού βγήκαν οι «απαραίτητες» φωτογραφίες ξανά-ανηφόρισε το δύσκολο μονοπάτι της επιστροφής.

Το σύνολο της ομάδας με αρχηγό τον Χριστόφορο «σκαρφάλωσε» από το απότομο ανατολικό κομμάτι του Αντρώνη και σε δύο ώρες έφθασε στην κορυφή. (υψόμετρο 1.373 μέτρα)

Μετά από την απαραίτητη ξεκούραση πήρε τον δρόμο της επιστροφής, αφού «εντόπισε» τα σημεία όπου θα χρειαστεί με την επόμενη «εξόρμηση» να μπουν τα σημάδια του μονοπατιού.

Ο γράφων έμεινε στο διάσελο και περπάτησε στα γύρω μικρά βραχώδη «λοφάκια»και στις λαγκαδιές, φωτογραφίζοντας το ανεπανάληπτο τοπίο αλλά και τα…αγριογούρουνα που σκάβουν το έδαφος να φάνε τις υγρές ρίζες των δένδρων!

(Η Καλάνα είναι προστατευόμενη περιοχή και απαγορεύεται το κυνήγι όλο τον χρόνο, και έτσι κάποια ζώα και πουλιά μπορούν να επιβιώσουν στον άνισο αγώνα με τις καραμπίνες των κυνηγών…)

Η ομάδα πεζοπορίας κατηφόρησε με τα αυτοκίνητα αυτή την φορά μέχρι το χωριό Τρίκλινο (παλιά λεγόταν Πριάνζα) και εκεί τους περίμεναν ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Τρικλίνου κύριος Φάνης Μπαλαούρας μαζί με άλλους ντόπιους ορειβάτες και φίλους της ορεινής πεζοπορίας.

Κέρασαν την ομάδα δροσερά αναψυκτικά και συζήτησαν για τον τρόπο, τον χρόνο και τα μέσα που θα χρειαστούν για σημάνσεις ορεινών μονοπατιών.

Όλοι δήλωσαν ότι επιθυμούν και ότι θα συνεργαστούν-πάντα εθελοντικά-στα δυνατά πλαίσια που μπορούν ο καθένας, ώστε να χαραχθεί ξανά το εγκαταλειμμένο παλιό μονοπάτι -που οδηγούσε από την «Πριάνζα» στο «Σακαρέτσι» (Τρίκλινο-Περδικάκι).

Σ’ αυτό περνούσαν μουλάρια φορτωμένα, και τα «παλιά καλά χρόνια» οι παππούδες μετέφεραν το δαφνόφυλλο που ήταν εξαγώγιμο και μέχρι την δεκαετία του 60 ήταν ένα έσοδο για το χωριό, μιας και υπήρχε και υπάρχει ακόμα δάσος από δάφνες!

Η επιδίωξη είναι να γίνει ένα βατό μονοπάτι και να χρησιμοποιείτε από ποδηλάτες βουνού, και θα μπορούσε να γίνει ένα μέρος όπου θα διεξάγονται αγώνες με διεθνείς συμμετοχές.

Και γιατί όχι; ας μην ξεχνάμε ότι στον Εμπεσό, στην δυτική πλευρά της Καλάνας, υπάρχει η πίστα αλεξιπτώτων πλαγιάς!

Τόσα πολλά «μονοπάτια» μπορούν να «χαραχθούν» και να συμβάλουν στην πρόοδο και την ανάπτυξη αυτού του τόπου, όλοι μαζί μπορούμε!

sinidisi.gr