Έψαχνε διακαώς ένα τρόπο για να βρεθεί στο επίκεντρο και να τραβήξει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Έτσι πήρε την γενναία αλλά κάπως τολμηρή απόφαση να πέσει στους καταρράκτες του Νιαγάρα κλεισμένος μέσα σε ένα βαρέλι.
Ο λόγος για τον 46χρονο Έλληνα μετανάστη στις Ηνωμένες Πολιτείες, Γιώργο Σταθάκη, ο οποίος προτού πάρει τη μεγάλη απόφαση της «βουτιάς» στους καταρράκτες (μαζί με την αγαπημένη του χελώνα) εργαζόταν ως μάγειρας σε εστιατόριο του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης.
Ο Σταθάκης ήλπιζε ότι το κατόρθωμά του θα του απέφερε τα χρήματα που χρειαζόταν για να εκδώσει ένα βιβλίο με μεταφυσικές εμπειρίες.
Έτσι, στις 5 Ιουλίου του 1930 ο 46χρονος άνδρας πραγματοποιεί το παράτολμο εγχείρημα. Ήταν το γεγονός της ημέρας που έγινε θέμα μέχρι και στους New York Times.
Κατασκεύασε με τη βοήθεια των φίλων του ένα βαρέλι μήκους τριών μέτρων και διαμέτρου 1,5 πιστεύοντας ότι το μέγεθός του θα τον προστάτευε από την πτώση.
Παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών πως ήταν πολύ μεγάλο και βαρύ - ζύγιζε σχεδόν έναν τόνο- αποφάσισε να προχωρήσει κανονικά στην πτώση.
Μάλιστα ο Σταθάκης αν και υπήρχε χώρος για να πάρει παραπάνω φιάλες οξυγόνου πήρε μόνο μία, καθώς δεν τον ένοιαζε ο θάνατος, αν αυτός ερχόταν στην ομορφιά των καταρρακτών του Νιαγάρα.
Δυστυχώς για εκείνον τα πράγματα δεν πήγαν έτσι όπως τα είχε σχεδιάσει. Το βαρέλι πράγματι δεν διαλύθηκε, αλλά ήταν τόσο μεγάλο που σφήνωσε σε βράχια πίσω από τους καταρράκτες.
20 ώρες αργότερα ο Σταθάκης ανασύρθηκε νεκρός από ασφυξία. Αντίθετα η χελώνα του επέζησε για να προσθέσει μερικά ακόμη στα 150 χρόνια της.
Ένας εργαζόμενος στην βαρελοποιία «Buffalo», που είχε κατασκευάσει το βαρέλι είπε αργότερα στους δημοσιογράφους ότι προσπάθησαν να τον πείσουν να πάρει και άλλη μία φιάλη οξυγόνου αλλά ο ίδιος είπε πως ήταν μία ήταν αρκετή για τρεις ώρες.
«…Εάν δεν βγω σε τρεις ώρες τότε δεν θα υπάρχει λόγος να συνεχίσω να ζω έτσι κι αλλιώς» ήταν τα τελευταία του λόγια.
