Πέμπτη, 28η Μαρτίου 2024  9:33 πμ
 
wm small
Τρίτη, 19 Φεβρουαρίου 2019 12:51

Ο Δημήτρης Στεργίου γράφει για το Κώστα Τριανταφυλλίδη: Τού χρωστάω, εκτός από το «ευζήν», και το «ευ γράφειν» και το «ευ δημοσιογραφείν»!

Αν βρίσκετε το άρθρο ενδιαφέρον κοινοποιήστε το

Φωτο: Ο αείμνηστος Κώστας Τριανταφυλλίδης

Κώστας Τριανταφυλλίδης: Τού χρωστάω, εκτός από το «ευζήν», και το «ευ γράφειν» καιτο «ευ δημοσιογραφείν»!

Μερικές σκέψεις, με ακούσια καθυστέρηση, ως απότιση φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης στον εκλιπόντα μεγάλο καθηγητή μου, φιλομαθή και ευρυμαθή εκπαιδευτικό, συγγραφέα και λογοτέχνη και Αγρινιώτη αριστοκράτη με τη θουκυδίδεια έννοια

Του Δημήτρη Στεργίου

Μία περιήγηση αυτές τις ημέρες στον ηλεκτρονικό Τύπο του Νομού μας συνοδεύθηκε από μιαν ανείπωτη θλίψη. Διάβασα ότι τον Νοέμβριο του 2017  ο καθηγητής μου φιλόλογος –ιστορικός  Κώστας Τριανταφυλλίδης. Με ακούσια καθυστέρηση 15 περίπου μηνων αισθάνθηκα την ανάγκη, ιερό χρέος ως αγαπημένος μαθητής του μεγάλου καθηγητή, να γυρίσω  60 χρόνια πίσω στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και στο Γυμνάσιο Αρρένων της Παλαμαϊκής Σχολής για να αποτίσω φόρο τιμής και μέγιστης ευγνωμοσύνης, διότι  στον Κώστα Τριανταφυλλίδη δεν χρωστάω μόνο το «ευ ζην», αλλά και το «ευ γράφειν» και το «ευ δημοσιογραφείν».

Είχα τη μεγάλη τύχη, όπως και όλοι οι συμμαθητές μου,  στα σχολικά έτη 1959 -1960 και 1960-1961, δηλαδή στην τότε «έβδομη» και «όγδοη» ή πέμπτη και έκτη τάξη, αντίστοιχα, να έχω καθηγητή στο μάθημα της Ιστορίας και των Λατινικών τον νεοδιόριστο τότε Αγρινιώτη Κώστα Τριανταφυλλίδη, ο οποίος έμενε με ενοίκιο στο Μεσολόγγι και έτρωγε στο ίδιο εστιατόριο με τον γράφοντα.  Από την πρώτη στιγμή με εντυπωσίασε με τον τρόπο της διδασκαλίας ιδιαίτερα του μαθήματος της ιστορίας, αφού, πέρα από τα όσα έλεγε το σχολικό βιβλίο, έκανε τις δικές τους προσεγγίσεις πλημμυρίζοντας την αίθουσα από τη χειμαρρώδη πολυμάθειά του και γοητεύοντας με το χαμηλότονο και μελίρρυτο  λόγο του τους μαθητές του. Επίσης,  το επιστημονικό ενδιαφέρον του Κώστα Τριανταφυλλίδη δεν περιοριζόταν μόνο στο χώρο της φιλολογίας, της ιστορίας , αλλά εκτεινόταν  και στη βαθειά μελέτη και την επίμονη έρευνά  του  για τα αρχαία και βυζαντινά μνημεία της περιοχής μας, η οποία εγκιβωτίσθηκε σε σημαντικά βιβλία του, και στη λογοτεχνία, από  την οποία ξεχείλιζε όλη η ευαισθησία του, η γαλήνη του και η κοσμοθεωρία του ως πραγματικού διανοούμενου εκπαιδευτικού, ερευνητή και, κυρίως, ελληνιστή.

Αυτή η  ξέχειλη πολυμάθειά του και αποθηκευμένη ερευνητική –επιστημονική σοδειά του από τη φιλομάθειά του δεν την κρατούσε μόνο για τον εαυτόν του και τους μαθητές του, αλλά προσπαθούσε πάντοτε να την καταυγάσει και σε άλλους ευρύτερα, όπως  ως ομιλητής  σε αμέτρητα συνέδρια και ημερίδες στο Αγρίνιο και στο Μεσολόγγι. Θυμάμαι ότι τότε η Παλαμαϊκή Σχολή Μεσολογγίου διοργάνωνε πνευματικές εκδηλώσεις, οι οποίες πραγματοποιούνταν στο απέραντο ισόγειο με άνοιγμα των πολύφυλλων χωρισμάτων των αιθουσών με μόνιμο  ομιλητή τον Κώστα Τριανταφυλλίδη και με θέματα, όπως , για παράδειγμα, «Οι ζωγράφοι της Αναγέννησης», και «Φάουστ» του Γκαίτε και «Αμλετ»  στα οποία έδινε τους δικούς συμβολισμούς, χρήσιμους και διδακτικούς για την τότε πνευματική, επιστημονική και κοινωνική επικαιρότητα και πραγματικότητα. Ήταν εκδηλώσεις κατά τις οποίες καταχειροκροτούνταν έντονα  ο διαπρεπής ομιλητής καθηγητής μου από ένα πυκνότατο ακροατήριο.

Από την πρώτη στιγμή, βλέποντας τις  προσπάθειες του πρώτου μαθητή του στην τάξη (τότε η αριστεία δεν  ήταν «ρετσινιά») για μάθηση και εμπλουτισμό των τότε ανύπαρκτων γνώσεων γύρω από όλα τα θέματα, συνεχώς μού έδινε (δανεικά) δικά του βιβλία για να διαβάζω, ενώ στην τελευταία σχολική χρονιά, στις 30 Ιανουαρίου του 1961, στην Εορτή των Τριών Ιεραρχών πρότεινε στον τότε (αείμνηστο τώρα) γυμνασιάρχη Παναγιώτη Κρήτα να εκφωνήσω εγώ τον «πανηγυρικό» λόγο στην εκδήλωση για τη σχολική αυτή γιορτή. Υπενθυμίζεται ότι η Εορτή των τριών Ιεραρχών  είχε εξελιχθεί σε μια σημαντική μαθητική, πνευματική και κοινωνική εκδήλωση στο Μεσολόγγι. Η τεράστια (διάπλατα ανοιχτή, χωρίς χωρίσματα) αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου του Γυμνασίου κατακλυζόταν από πλήθος κόσμου, που αποτελούνταν από πνευματικούς, επαγγελματικούς, επιχειρηματικούς και άλλους φορείς της πόλης, από τις τοπικές αρχές και εκπροσώπους θεσμών και, φυσικά, από γονείς των μαθητών. Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιελάμβανε ομιλίες που είχαν ως θέμα τους τρεις Ιεράρχες. Για την εκδήλωση των Τριών Ιεραρχών του 1961, ο αείμνηστος γυμνασιάρχης Παναγιώτης Κρήτας, ύστερα από πρόταση του καθηγητή μου, όπως προαναφέρθηκε,  με όρισε ως ομιλητή με θέμα «Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ως αγωνιστής του ηθικού βίου και μάρτυς της χριστιανικής αγάπης». Η ομιλία αυτή, πρώτη φορά από μαθητή σε τέτοια εκδήλωση,  η οποία αποτελούνταν από 14 σελίδες, έγινε ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου. Και μία λεπτομέρεια: Λίγες ημέρες πριν από την εκδήλωση με ρώτησε ο Κώστας Τριανταφυλλίδης αν έχω γράψει το κείμενο της ομιλίας και μού είπε ευγενικότατα ότι θα ήθελε να «ρίξει μια ματιά». Άλλο που δεν ήθελα. Έτσι κι έγινε. Πήρε το κείμενο της ομιλίας μου στο σπίτι και την άλλη μέρα, καθώς πήγα το Απουσιολόγιο για να υπογράψει,  με κράτησε, έβγαλε από τη μέγάλη μεγάλη τσάντα  το κείμενο και άρχισε τις παρατηρήσεις ένα προς ένα σημείο, τονίζοντας και διδάσκοντας, μεταξύ άλλων, πολλά που, ύστερα από επτά χρόνια, όταν επέλεξα να γίνω δημοσιογράφος, καθόρισαν και την επαγγελματική μου πορεία στο δύσκολο χώρο των εφημερίδων. Θυμάμαι μερικά από αυτά που είπε τότε και επαναλάμβανε οσάκις οριζόμουνα ως ομιλητής σε άλλες εκδηλώσεις: «Όταν γράφεις ένα κείμενο για δημόσια ενημέρωση να ξεχνάς ότι γράφεις εξετάσεις στο Γυμνάσιο  ή μαθητικές εκθέσεις, στις οποίες είσαι, φυσικά, άριστος. Πρέπει, από τη μια μεριά να κοιτάζεις τα αποθέματα γνώσεων που έχεις και από την άλλη να κοιτάζεις κατάματα το … ακροατήριο, διότι προς αυτό απευθύνεσαι. Να είσαι λιτός σε φράσεις και συγκεκριμένος στις προτάσεις. Δεν αναφέρομαι στο συντακτικό και ορθογραφία, διότι και σε αυτές τις περιπτώσεις είσαι άριστος. Αναφέρομαι στο κείμενο που γράφεις ή θα γράψεις και που πρέπει να είναι τεκμηριωμένο με στοιχεία και εμπλουτισμένο με αξίες και ιδανικά»!

Το ίδιο ενδιαφέρον κατέδειξε  και για την ομιλία μου για τον Αδαμάντιο Κοραή, που πραγματοποιήθηκε στην ίδια αίθουσα το 1961 και σε μιαν άλλη με την οποία έκανα παρουσίαση του έργου μου «Το Γιοφύρι της Άρτας». Ήταν μια πρωτοβουλία της αείμνηστης φιλολόγου καθηγήτριάς μου Ελένης Λαμπίρη και του Κώστα Τριανταφυλλίδηνα παρουσιάσω  ενώπιον πάλι πολυπληθούς ακροατηρίου το ποιητικό μου έργο – τραγωδία  «Το Γιοφύρι της Άρτας», το οποίο  αποτελούνταν από τέσσερις σκηνές σε 442 στίχους! Ήταν μια παραλλαγή του εκπληκτικού γνωστού ομότιτλου δημοτικού τραγουδιού με θεατρική μορφή.

Συνάντηση ύστερα από οκτώ χρόνια

Συναντηθήκαμε τυχαία με τον καθηγητή μου, μετά την αποφοίτησή μου, πρώτος ξανά στη βαθμολογία, από το Γυμνάσιο της Παλαμαϊκής Σχολής Μεσολογγίου, μια ημέρα του 1969 στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Με συγκίνηση με ρώτησε  για τις σπουδές μου  και την επαγγελματική μου κατάσταση. Τού είπα ότι σπούδασα οικονομικά και είμαι συντάκτης του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» και των εφημερίδων «Τα Νέα» και «Το Βήμα» του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Και έκπληκτος με ρώτησε: Μα, δεν σπούδασες  φιλολογία ή ιστορία, δεν πήγες στη Φιλοσοφική Σχολή; Η απάντησή μου εξέπληξε εξίσου τον καθηγητή μου: Μα, σπουδάζω τώρα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διότι πειθόμενος τοις υμών ρήμασι, θα με βοηθούσε ακόμα περισσότερο να ασκώ  καλύτερη δημοσιογραφία και τα οικονομικά άρθρα και σχόλια που γράφω να είναι γραμμένα και σε καλά … ελληνικά!   Έφυγε συγκινημένος και χαρούμενος…

Πέρασαν πάνω από είκοσι χρόνια χωρίς να έχουμε καμιά επικοινωνία. Οι επαγγελματικές και οι οικογενειακές υποχρεώσεις δεν άφηναν κανένα περιθώριο για αναμνήσεις και αναδρομές. Αυτό κράτησε ως το 1991, όταν , ύστερα από 30 χρόνια, διοργάνωσα μια συνάντηση όλων των συμμαθητών και των επιζώντων καθηγητών στο Μεσολόγγι. Στην εκδήλωση αυτή παρευρέθη, τιμώμενος, όπως και οι άλλοι καθηγητές μας,  και ο Κώστας  Τριανταφυλλίδης με την αγαπημένη  σύντροφό του τότε Λένα Γιαννακοπούλου, καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συγγραφέα (τότε είχε εγκατασταθεί στο Χαλάνδρι, αφήνοντας το αγαπημένο του Αγρίνιο!).

Από τότε επικοινωνούσαμε τηλεφωνικά τακτικά ιδιαίτερα στις γιορτές με ευχές και συζητήσεις κατά τις οποίες διέκρινα τη μεγάλη ευαισθησία του με την πάλλουσα από συγκίνηση φωνή του…

Το δημοσιευμένο και αδημοσίευτο έργο του Κώστα Τριανταφυλλίδη είναι πλούσιο πολυσχιδές και εντυπωσιακό. Μού το θύμισαν μερικές αξιόλογες ηλεκτρονικές εφημερίδες  της περιοχής μας, όπως  agrinionews, aixmi-news,  epoxi, από τις οποίες πληροφορήθηκα και τον θάνατο του μεγάλου καθηγητή μου και τις οποίες και ευχαριστώ.

agrinionews.gr

 

Διαβάστηκε 1577 φορές
Ακολουθείστε το AitoloakarnaniaBest.gr στο Google News
Συντακτική Ομάδα του AitoloakarnaniaBest.gr

Καθημερινή ενημέρωση με οτι καλύτερο συμβαίνει και ότι είναι χρήσιμο για τον κόσμο στην Αιτωλοακαρνανία. Σε πρώτο πλάνο η ανάδειξη του νομού, ως φυσική ομορφιά, πολιτισμικές δράσεις, ιστορικά θέματα, ενδιαφέροντα πρόσωπα και ομάδες και οτι άλλο αξίζει να αναδειχθεί.