ΑΡΙΑΔΝΗ ΔΑΝΤΕ: «Όταν ήρθε από το τυπογραφείο το πρώτο βιβλίο μου, ένιωσα πως κρατούσα στα χέρια μου το τρίτο μου παιδί»

Στο πλαίσιο του 1ου Φεστιβάλ Παιδικής και Νεανικής Λογοτεχνίας Δήμου Αγρινίου (2018) η “Αναγγελία” και το agriniovoice ζήτησαν από Αιτωλούς και Ακαρνάνες συγγραφείς να γράψει ο καθένας τους ένα κείμενο με το ίδιο θέμα: “Όταν ήρθε από το τυπογραφείο το πρώτο βιβλίο μου”. Η Αριάδνη Δάντε (λογοτεχνικό ψευδώνυμο της Ευτυχίας Σαμαρτζοπάνου) έγραψε:

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο κέντρο του Αγρινίου. Είμαι το τρίτο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας και σύμφωνα με τα λεγόμενα της μάνας μου ήμουν ένα «ανήσυχο παιδί», μιας και ανακάλυπτα πάντα δραστηριότητες πέρα από τις συνήθειες της οικογένειας.

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν αρκετά φτωχικά, αλλά πλημμυρισμένα με άφθονο παιχνίδι γύρω από το εκκλησάκι της Αγίας Ευαγγελίστριας και στο προαύλιο του 1ου Δημοτικού Σχολείου. Και τα καλοκαίρια μου… Αχ, αυτά τα καλοκαίρια μου! Ντυμένα στο καταπράσινο και στο χρυσό χρώμα του καπνού, κατάκοπα από την κούραση και τυλιγμένα με το άρωμα των καπνοχώραφων. Καλό κολύμπι δεν έμαθα ποτέ! Έμαθα όμως να δουλεύω σκληρά και δουλεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Στα 14 αγάπησα την Πληροφορική. Τότε, έβαλα στόχο να μεγαλώσω και να δουλεύω σε γραφείο κι όχι ανάμεσα στις αυλακιές με τη συντροφιά των 42 βαθμών Κελσίου. Όχι, όχι, δεν ήμουν καμιά ψηλομύτα. Το αντίθετο. Αγαπούσα και πάντα θα αγαπώ τα χώματα των γονιών μου. Αλλά, έλα που βγήκα ευαίσθητη και δε με σήκωνε η αγροτιά. Πολλά καλοκαίρια, με το τέλος των καπνών, κατέληγα σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου… Έτσι, κατέφυγα στην ασφάλεια της μελέτης. Η μελέτη θα μου προσέφερε μια δουλειά με ευνοϊκότερες για τον αδύναμο οργανισμό μου συνθήκες εργασίας.

Στα φοιτητικά μου χρόνια διάβασα πολύ, πάρα πολύ. Λόγω του πενιχρού μου χαρτζιλικιού συνδύασα τη μελέτη με τη διδασκαλία. Κι άρχισα να κερδίζω χρήματα με την παράδοση μαθημάτων. Αφιέρωνα όλο μου τον ελεύθερο χρόνο για να μελετώ περισσότερες πηγές και να διδάσκω. Στα 22 μου κατάφερα να μη ζητάω χαρτζιλίκι από τους γονείς μου. Με συντρόφους την τύχη και την οργάνωση οδηγήθηκα στο ΑΣΕΠ και με τα προσόντα μου κατάφερα να γίνω δημόσιος υπάλληλος και να εργάζομαι στο «πολυπόθητο γραφείο». Ήμουν πια οικονομικά ανεξάρτητη.

Ύστερα, ήρθε ο έρωτας. Κι έφερε δυο παιδιά.

Κι έπειτα ήρθε ο θάνατος. Κι έφερε τη δημιουργία μέσα από τη δύναμη της συγγραφής. Άρχισα να γράφω τις σκέψεις μου για να ηρεμώ τον εαυτό μου. Κι όταν με τύλιγαν οι θλιμμένες σκέψεις, σκαρφιζόμουν τα πιο όμορφα πλάσματα του κόσμου.

Το πρώτο πλάσμα που γεννήθηκε από το θάνατο ήταν η γοργόνα μου, η Σθενώ. Η Σθενώ ήταν ξακουστή στην αρχαιότητα για την κακή της στάση απέναντι στους ναυτικούς κι αποτέλεσε το κεντρικό πρόσωπο του πρώτου μου παραμυθιού. Μόνο που μέσα από τη δική μου οπτική, η γοργόνα ήταν τελικά ένα τρυφερό πλάσμα, που αποζητούσε τη συντροφιά ενός καλού καπετάνιου. Ξετυλίγοντας τον μίτο του παραμυθιού μου, η γοργόνα γίνεται κακιά, όταν δεν καταφέρνει να βρει τον αγαπημένο της καπετάνιο. Το παραμύθι του καπετάνιου και της γοργόνας γράφτηκε τον Σεπτέμβρη του 2013 και στις 3 του Ιούλη του 2014, το κρατούσα τυπωμένο στα χέρια μου από τις εκδόσεις Tales Quest.

Όταν ήρθε από το τυπογραφείο το πρώτο βιβλίο μου, ένιωσα πως κρατούσα στα χέρια μου το τρίτο μου παιδί. Το κοιτούσα με την ίδια αγάπη και στοργή που κοίταζα τα νεογέννητα παιδιά μου κι ένιωθα απίστευτη αγαλλίαση. Άγγιζα με τις άκρες των δαχτύλων μου την υφή του σκληρόδετου εξώφυλλου και χαμογελούσε η ψυχή μου με το άρωμα του φρεσκοκομμένου χαρτιού. Στο άνοιγμά του, ένιωθα ότι ανοίγει και η καρδιά μου, για να σκορπίσει στον αναγνώστη τη μελωδική ιστορία ενός γήινου και ενός μυθικού πλάσματος. Ξεφύλλιζα τις σελίδες του βιβλίου και χανόμουν για ώρα στις παραμυθένιες εικόνες του. Οι εικόνες του ήταν τόσο εκφραστικές που ακόμη και ένα μικρό παιδί που δεν ξέρει να διαβάζει, είναι ικανό με την παρατήρησή τους να αντιληφθεί την ιστορία του καπετάνιου και της γοργόνας.

Κάθε μου βιβλίο γεννιέται από τη φαντασία της ψυχής μου και τις γνώσεις μου και ετοιμάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα και περισσή αγάπη. Συνήθως, περιλαμβάνει αρκετά αισιόδοξα μηνύματα και αναδεικνύει τις αρετές της ζωής, ενώ τα χρώματα της εικονογράφησης είναι πολύ ζωηρά και χαρούμενα. Κυρίως, γράφω βιβλία για παιδιά και τα αγαπώ όπως τα παιδιά μου. Γι’ αυτό, τα αποκαλώ βιβλιοπαιδιά και όχι απλά βιβλία.

Ολοκληρώνοντας την γνωριμία μας, σας προτρέπω να κλείσετε τα μάτια και να σκεφτείτε: «Πώς θα νιώθατε εάν κρατούσατε στα χέρια σας το πρώτο σας βιβλίο;». Τώρα ανοίξτε τα, δείτε ξανά τη φωτογραφία μου με την ευτυχία ζωγραφισμένη στο χαμόγελό μου και θα καταλάβετε τα συναισθήματά μου…

Συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα

Η Αριάδνη Δάντε (συγγραφικό ψευδώνυμο της Ευτυχίας Σαμαρτζοπάνου) είναι Μηχανικός Πληροφορικής και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Ασφάλεια Πληροφοριακών Συστημάτων (άριστα). Εργάζεται στη Διεύθυνση Διαχείρισης Ευρωπαϊκών και Αναπτυξιακών Προγραμμάτων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ασχολείται με θέματα έρευνας, καινοτομίας και επιχειρηματικής δράσης στο πλαίσιο του Horizon 2020.

Είναι πιστοποιημένη Επιθεωρήτρια στα Συστήματα Διαχείρισης Ασφάλειας Πληροφοριών από τον IRCA για το πρότυπο ISO 27001:2013 και έχει παρακολουθήσει τα σχολεία Κυβερνοάμυνας της Διεύθυνσης Κυβερνοάμυνας του ΓΕΕΘΑ.

Στο παρελθόν ασχολήθηκε με την Εσωτερική Επιθεώρηση των Συστημάτων Ασφάλειας Πληροφοριών στο Λόχο Κυβερνοάμυνας του Κέντρου Πληροφορικής του Ελληνικού Στρατού, ενώ κατά την περίοδο 2002-2014 απασχολήθηκε ως προγραμματίστρια σε γλώσσες προγραμματισμού C και Java. Έχει εργαστεί ως εκπαιδεύτρια σε Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης και ως ωρομίσθια καθηγήτρια Πληροφορικής σε δημοτικά σχολεία.

Έχει εκπονήσει αρκετά εκπαιδευτικά προγράμματα με στόχο την εισαγωγή των παιδιών προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας στην Επιστήμη των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών μέσα από τα παιχνίδια ρόλων και τα τελευταία τρία χρόνια έχει εκπαιδεύσει εθελοντικά περισσότερα από 6.000 παιδιά σε βασικές αρχές προγραμματισμού, υλοποιώντας δεκάδες κοινωνικές δράσεις και εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες.

Τον Δεκέμβριο του 2013 τιμήθηκε με «Εύφημο μνεία» από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για το διήγημα «Ο παππούς Χρήστος», στον 58ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Παιδικού Βιβλίου, ενώ τα ποιήματά της «Καβούκι» και «Μοναξιά» διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς και συμπεριλήφθηκαν στις ποιητικές συλλογές «Από καρδιάς» και «Συλλεκτική Ανθολογία 2016 του 4ου Διαγωνισμού Ελεύθερης Γραφής».

Λατρεύει τη συγγραφή των παραμυθιών, το θέατρο, τα ταξίδια και τη μαγειρική.

agriniovoice.gr