Είναι αρκετά συγκινητικό που υπάρχει μία πρωτοβουλία πολιτών για τη διάσωση των καπναποθηκών Ηλιού. Οι καπναποθήκες Ηλίου όμως δεν σώζονται ούτε με 100.000 υπογραφές. Είναι πια σχεδόν χαμένη υπόθεση, αφού το κτίριο έχει καταρρεύσει κατά ένα μέρος του. Και η υπόθεση χάθηκε εξαιτίας όσων προέβλεπε η διαθήκη Ηλιού, εξαιτίας της νομοθεσίας που διέπει τα ιδρύματα και γενικότερα περιπτώσεις σαν κι αυτή και τέλος εξαιτίας της μη δράσης του δήμου Αγρινίου τις προηγούμενες δεκαετίες.

Σήμερα το ζητούμενο είναι για ό,τι έχει απομένει από το παλιό Αγρίνιο και βρίσκεται σε κατάσταση που μπορεί να διασωθεί να υπάρξει κινητοποίηση τόσο των φορέων όσο και πολιτών. Πάνω όμως σε κοινά αποδεκτή στοχοθεσία. Και δυστυχώς ούτε αυτό υπάρχει. Για παράδειγμα, η Ιστορική Αρχαιολογική Εταιρεία Δυτικής Στερεάς Ελλάδας με τη συνδρομή του ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας ζητά τo χαρακτηρισμό των εγκαταστάσεων του πρώην Καπνικού Σταθμού Έρευνας Αγρινίου ως διατηρητέου νεότερου μνημείου, ενώ στον αντίποδα εδώ και περίπου τρία χρόνια η «Ένωση Αγρινίου», η Αντιπεριφέρεια και ο δήμος Αγρινίου ζητούν ουσιαστικά την επαναλειτουργία του καταργηθέντος Καπνικού Σταθμού Αγρινίου, ως ένα Πολυδύναμο Κέντρο Εφαρμοσμένης Αγροτικής Έρευνας, με έμφαση στα τοπικά προϊόντα και κυρίως στην ελιά και τα εσπεριδοειδή. Επομένως πρώτα απ” όλα χρειάζεται μία κοινή στοχοθεσία των φορέων πάνω σε ρεαλιστικές προτάσεις, δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι πόροι δεν περισσεύουν…

agrinioculture.gr